Label: onzekerheid

Jij hebt het gedaan

Er is iets vreemds aan de hand.

Ik weet nog niet wat het is, dus ik begin maar gewoon te schrijven. Dat heeft al eerder geholpen. (Heb ik afgekeken van Peter Pellenaar)

Ik merk nu voor het eerst dat ik loop te zoeken naar iets om over te bloggen. Dat las ik eerder op andere blogs, maar ik had daar zelf nooit zo’n last van. Toen ging ik me af vragen wat de oorzaak van was van die writersblock, en ik ben tot de conclusie gekomen dat jij de schuldige bent.     Meer lezen over Jij hebt het gedaan

Blij

Eerst maar eens de voordelen van arm zijn:

Met stip op één:  Ik krijg niet de kans om mijn kinderen te verwennen. Ze zijn blij met wat er wel is: zelfgebakken haantjes met palmpasen bijvoorbeeld. Trots op zelfverdiende en zelf gespaarde laptops. Ze weten wat ze zelf kunnen. Kanjers, zijn het!

Genieten van alle mooie dingen in het leven. Zon is gratis, prachtige wolken zijn gratis. Wandelen kost niks. En een kopje koffie thuis in eigen tuin is net zo lekker als die op een terrasje.

We hebben nu 3 weken de NRC voor een tientje (of zo, af en toe iets geks doen kunnen we nog). Als ik die krant lees ben ik blij.

En als ik alle discussies lees, alle relativerende commentaren, voel ik me een blij mens. Blij dat ik met mijn 50e me nog ergens druk om kan maken. Blij dat ik denk dat ik de wereld iets beter kan maken, hoe lang het ook duurt, hoe klein het ook is.

Blij dat ik niet ingezakt ben, dat mijn leven nu nog steeds elke dag spannend is. En hoewel niet alle spanning leuk is, voel ik dat ik leef.

Blij dat ik een manier heb gevonden om mijn gedachten te lezen.

Blij dat ik mooie mensen vind waarvan ik de gedachten kan lezen.

Blij dat ik me nog steeds kan verbazen en verwonderen.

Blij dat ik er niet al ben, maar bezig ben er te komen. Als ik er ooit ben zal ik zeggen dat de reis leuker was.

Blij dat ik dingen achter me kan laten, op zoek naar nieuwe dingen.

Een leven zoals een leven moet zijn, eigenlijk.

 

En nog een laatste:

ga bloggen: dan wordt je rijk!  Weinig dingen die ik doe, geven mij meer voldoening dan bloggen.

schrik en verdriet

Het begint leuk, een hoortest voor mijn CI’s in het ziekenhuis Utrecht.

losse woordjes: 98%

zinnen: 100%

Maar dat is wel heel relatief. Een mevrouw op CD die heel rustige en goed articulerend woorden en zinnen zegt. Zonder enige ruis op de achtergrond. Dat zegt dus heel erg weinig voor horen in dagelijkse situaties. Toch leuk, zo’n score.

En dan de schrik. Het overkomt me een paar keer per jaar. En het blijft een klap die ik lichamelijk voel.

“Onvoldoende saldo”, zegt de parkeerautomaat. En ik was al bezig met de 2e rekening. Geld op. De 24e komt het salaris pas. Dat is drie weken overbruggen. Geld terugstorten van de spaarrekening, waar net weer een klein beetje op stond. Gelukkig stond er op één van beide pasjes nog iets op de chipknip.

Begin van het jaar teren we altijd nog een beetje op mijn 13e maand. Straks, in mei is er het vakantiegeld, in augustus iets terug van de belastingdienst, in september een verrekening van reiskosten. Dit blijft de moeilijke periode (de autobeurt moet nog betaald, en de oudste twee hebben hun verjaardagscadeau nog niet). Vorig jaar een kar vol met paasboodschappen in de supermarkt achter moeten laten.

Sacha, die ver was in een solliciatieprocedure heeft twee weken geleden gehoord dat ze toch anderen kiezen (opleiding + baan in de thuiszorg). Dus voorlopig geen aanvulling op mijn salaris. (Was écht leuk geweest, als die 1 april grap geen grap was)

Het soort zorgen waar ik buikpijn van krijg, een paar keer per jaar. We redden het. We redden het zo al jaren. Het is zelfs erger geweest. En het wordt ooit beter.

Maar de domper is nu zeer aanwezig. Het lukt dus ook niet om over iets anders te schrijven. Vandaar dit larmoyante stukje.

Kijken of we snel genoeg geld van de spaarrekening krijgen om de paasboodschappen te doen.

Maar nu dus gewoon even een dip. Energie weggezogen.

Wat blijft knagen is dat ik me er een beetje mislukt door voel. Verkeerde keuzes gemaakt ooit. Nooit echt iets met mijn talenten gedaan (en wat zijn die dan wel?). Want als ik het allemaal wel goed deed, zou zich dat toch ergens moeten terugbetalen. Toch?

Vanavond maar een heel hard meelezen met #blogpraat.

 

elitair uit angst?

Iets heel persoonlijks dat ik ontdek in mijn gevecht tegen de windmolens.

Ik ben niet ongevoelig voor het gescheld en de ruwe taal op Geenstijl en aanverwanten. Het voelt onveilig voor mij.

“Gaat ie huilie hulie doen!”

Het brengt me terug. Want dat werd ooit al eerder geroepen.

Terug naar een onveilige kindertijd. Gepest worden. Niet overdreven erg, maar toch.

Mijn kleuterschool had een houten poort, tussen twee stenen pilaren. Op die pilaren zaten oudere kinderen. Die je door lieten, of niet. Mij was onduidelijk wat je moest doen om doorgelaten te worden. Ik heb het niet uitgeprobeerd. Ik wachtte tot er een groep door ging, en slipte dan ongemerkt mee.

Eerste jaren lagere school. Uitgescholden worden voor Voerbak. De minachting droop er van af. En die grotere jongens waren erg trots op hun vondst. Ik vond het nogal armzalig. Maar dat maakte me niet minder kwetsbaar.

Waarom? Vroeg ik me af. Een vraag die ik nog steeds niet beantwoord heb.

Hoe redde ik me?

Gedeist houden.  Mijn best doen. En dat maakte me een lievelingetje van de leraren, hoewel die op één uitzondering na, alleen maar mijn buitenkant zagen.

Ik voelde dat mijn goede cijfers, het braverik zijn, mij tot pispaal maakten. Ik behoorde tot het etablissement. Reden genoeg om mij te wantrouwen.

Eenzelfde soort afstand voel ik nu bij de Geenstijl roepers. Ik ben voor hen een moralfag. De braverik die bij het etablissement hoort. Bij voorbaat te wantrouwen.

Wat doe ik zelf om die afstand te scheppen? Wat is mijn hedendaagse equivalent van goede cijfers halen en braaf zijn?

Ik denk dat ik daar niet eens wat voor hoef te doen. Het is misschien wie ik ben.

Onze cultuur trekt de braverikken voor. Dat begint al op school. En we houden het in stand. Als je niet met die beschaafde cultuur mee wil, tel je niet mee. Zou dat het zijn? Heb ik stiekum toch minachting voor ‘dat klootjesvolk, dat maar wat roept’? En is het mijn oerangst die me dat ingeeft?

Een soort Morlocks tegen de Eloi?

Ben ik een elitaire Eloi?

Is de hele politieke bovenlaag een soort Eloi? En voeden wij daarmee de Morlocks niet zelf?

onaf

Dat kan ik dus niet goed:

Laten zijn wat er is.

zomaar

Vooral dat zomaar. Ik wil altijd een ‘omdat’. Niet als excuus of verklaring. Maar als verhaal, als lijstje. Ik wil dat HET ingelijst is, met een oogje om het op te hangen, of dat HET een titel heeft, want dan is het af. Ik hou niet van onaf.

Ik had twee brakke dagen op mijn werk. Er kwam weinig uit mijn vingers. Verklaring zoeken: nog niet genoeg gewend aan mijn CI, te veel en te harde geluiden. Sommige stemmen klinken ook niet lekker. Te moe.

En waarom ging het vorige week dan wel goed?

Even oefenen… ik maak het niet af.

40 dagen

Ik geloof.

Ik ga weinig naar de kerk, maar als ik ga het liefst in deze tijd. Bezinning.

40 dagen ging Jezus de woestijn in. Om met zijn duivels te vechten.

Een echo van de 40 jaar die het volk van Mozes door de woestijn trok. Onderweg. Ontberingen. Geduld op de test. Spijt van het vertrek uit slavernij?

Tijd voor mijn eigen duivels.

Die stem die zegt: “Je kunt het!” Is dat mijn duivel of engel, ego of ziel?

Die stem die zegt: “Kun je dat wel?”. Is dat een Engel die beschermt, of een duivel die tege houdt? Ziel of ego?

46 dagen de tijd om dat te voelen, te schrijven, te smaken, te worstelen.

dichtbij en toch ver weg

Iedere dag bloggen.

Schrijven wat ik voel, en niet wat ik er van maak.

Er bovenop. Geen regisseur geen script, geen weggeknipte stukken film op de vloer.

Soms zit ik er zo bovenop dat ik het te pakken heb. Denk ik.

Maar zo dichtbij wordt soms ook middenin. En die prachtige wolk is gewoon mist, als je er in midden in zit.

Er dichtbij zitten, maar niet kunnen grijpen. Toch grijpen en zien dat er niks in je vingers zit.

Dan is er de behoefte aan afstand. Of alleen maar zien hoe mooi de wereld wakker wordt. Alles was wit vanochtend, en stil.

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=o68q0UnwUgg&w=420&h=315]