Of wat je kunt leren van de geschiedenis.
Boekbespreking van : Persian Fire van Tom Holland.
Eindelijk, want wilde ik al een tijd geleden doen. Een boek bespreken.
Persian Fire is een heerlijk boek! Tom Holland is iemand die je op en leuke manier mee neemt naar het verleden. Scherp, relativerend, en een rasverteller. Spannender dan menig roman. En heel veel leuker en intelligenter dan “300“.
Een paar ontdekkingen voor mij:
- Het conflict tussen oost en west is al veel ouder dan vandaag. Griekenland tegen Perzië is ook al een clash tussen culturen.
- Dat Griekenland was niet veel meer dan een paar ruziënde stadstaatjes.
- Geen lekkere jongens die Grieken, en die Spartanen al helemaal niet. Recht van de sterkste. Geen zin in stom werk? Gewoon een buurland aanvallen en je hebt weer voldoende slaven.
- Perzië is in die tijd veel verder ontwikkeld. Het grootse rijk van die tijd. Tot in de puntjes geregeld. Op het gebied van mensenrechten, zelfs beter dan de Grieken.
- Griekenland won, maar de buurlanden waren dus misschien beter af geweest als Perzië had gewonnen.
- Ook in de eerste dagen van de democratie bleef het gewoon een machtsspel. Verschil was dat het nu niet alleen de rijke families waren.
- Het volk kon een politicus die het machtsspel te hard speelde kon wegstemmen. Ze schreven dan op een scherf de naam van degene die verbannen moest worden. Gewoon meeste stemmen gelden. Geert Wilders zou nu een goede kandidaat zijn.
- Het feit dat voor die oorlog gestemd is, heeft een rol gespeeld in de overwinning van de Grieken. Het was voor hen een oorlog van het hele volk. Dat stemmen over die oorlog was overigens het allereerste eerste referendum. Het werd gedaan via die potscherven. De man die tegen de oorlog was (en zichzelf verkocht als het ‘redelijk alternatief’) werd zo weggestemd.
- Daar is nog een mooi verhaal over. De voorloper van de personal branding. Schrijf ik morgen.
Sluit ik af met een citaat. Om te laten zien hoe Tom Holland met relativering en humor, over deze periode schrijft.
wat vooraf gaat:
Aangestoken door de kersverse democratie, komen Grieken in de door Perzië bezette gebieden in opstand. Ze willen ook die vrijheid van de democratie. Ze vragen hulp aan de verschillende Griekse steden. Athene is de enige stad die gehoor geeft aan de oproep.
Tom Holland schrijft dan:
But this sobering statistic, far from giving citizens pause for thought, served only to fule their already shining sense of exceptionalsim and mission.
(Goh, het lijkt wel Nederland in Afghanistan)
wat kan geschiedenis toch leuk zijn.
Tom Holland heeft ook over Romeinen geschreven (al uit), en over de middeleeuwen (bewaar ik voor de vakantie)
geïnspireerd door Hendrik Jan de Wit, die zo’n liefde heeft voor boeken en daar mooi over schrijft.
