Deze Post schreef ik 4 jaar geleden. Ik vond hem omdat ik mijn blog opruimde. Hij stond als concept. Nooit gepubliceerd. Omdat ik niet precies wist wat ik hier mee wilde.
Ik denk dat ik dat nu beter weet.
Komtie:
We zouden meerdere namen moeten hebben.
Want we zijn zo veel meer.
Ik zie drie betekenissen. Maar er zijn er vast meer.
Een.
Voor dagelijks gebruik. Om te weten over wie we het hebben. Deze kennen we al. We gebruiken hem vaak als een etiket. Voor de handigheid. Bijna als een sofinummer voor sociaal gebruik.
Maar we zijn meer. Dus . . .
Twee.
De naam die zegt wat we voor de ander betekenen. De naam die we cadeau krijgen van de ander. Koosnaam zou je kunnen zeggen. Maar waarom alleen dan? Hebben we niet voor meer anderen een bijzondere betekenis? Je zou honderden namen kunnen hebben.
Dat is niet nodig. Je eigen naam kan hier ook voor gebruikt worden. Want dat is de eerste naam die je gegeven is. Door hele bijzondere mensen. Maar hij is soms wat sleets geworden. Door het vele gebruik. (En soms past hij niet meer.)
Als we hem gebruiken, laten we hem dan vooral niet achteloos gebruiken. Als we dat doen, heb je misschien geen honderden namen, maar wel een naam die honderden keren anders klinkt.
Maar we zijn meer. Dus . . .
Drie.
Onze geheime naam. De naam die zegt wie wij ten diepste zijn. Als je gelovig bent, dan is God degene die deze naam kent. Als je niet gelovig bent, dan ligt je geheime naam ergens op je te wachten.
Je geheime naam groeit in jou. En ook hier is niet eens een andere naam nodig. Het gaat om de betekenis die je zelf, met je leven aan je naam geeft. Deze naam, of de betekenis van je eigen naam, is pas helemaal duidelijk als je sterft, vermoed ik.
Dit is de naam waarmee je jezelf kunt roepen.
