schaamte, pijn en daar kunnen zijn

Ik gooide mijn schaamte-archiefkast het raam uit.

En nu roept ie, vanuit de tuin naar me toe: “Sufferd! Ik was je bescherming. Niet alleen voor jou. Ook voor je omgeving.”

Tja. Dus nu zoeken naar evenwicht. Mezelf zijn én in verbinding zijn met anderen. Die heb ik van Xandra. De grootste levensles voor hoogsensitieve mensen. Kijk hier eens naar haar site.

http://gavemensen.nl/neurobiologie-van-hsp/

Ik ging te hard.

Schaamte daarover bracht me bijna weer terug bij een al te bekend gevoel: onwaardig zijn.

Ik ben het gaan voelen, de schaamte, de pijn. Het voelde kut. Het voelt nog steeds kut. En toch ben ik gelukkig. Dat is het grote verschil met vroeger. Ik heb nu een oké basis.

Ik heb mijn interne fan. Ook al kan ik daar niet altijd direct bij.