In mijn hoofd.
Een archiefkast vol schaamtemomenten. Op categorie. Opgeslagen om er voor te zorgen dat ik de gevoelens van schaamte nooit meer hoef te ervaren.
Te snel reageren
Niet meer doen. Je lijkt dat egoistisch, of te naïef. Of nog erger, je hebt de situatie niet goed ingeschat en zegt daarom iets doms, of niet ter zaken doende (even erg)
Advies
Vraag er wat vaker om. Ongevraagd advies is vernederend, want als je niks vroeg was dat omdat je het al wist. En als dat dan niet zo blijkt te zijn. Ai!
Te heftig praten
Pas sowieso op met emoties. Kies vooral de gepaste emoties. zie ook: Schrikken
Schrikken
Laat mensen niet schrikken. Als ze schrikken zie je de teleurstelling: je bent niet wat ze van je verwachtten.
Grenzen aangeven
Kijk goed waar anderen hun piketpaaltjes slaan en kies daar een mooi gemiddelde uit. Te sterk je grenzen aangeven en mensen vinden je irritant. Te weinig grenzen aangeven en ze vinden je subassertief.
Huilen
Nooit doen in zakelijke situaties. En al helemaal niet op een sollicitatiegesprek. Probeer dus niet te praten over de dingen die je echt raken.
En zo had ik nog een hele lijst met allemaal situaties waar ik nooit meer in wilde verkeren.
Ik was wel aan het werk hoor. Een overschot aan kaartjes opruimen. Maar eigenlijk was ik een kaartje aan het toevoegen:
Schaamte
Niet hebben. Het schijnt oké te zijn om te falen. Doe dat dan wel elegant.
En nu heb ik de hele kast het raam uitgeflikkerd.
De volgende les dient zich direct aan: omgaan met pijn. Pijn van anderen.
Daarover meer in een volgend blog.
Dank voor het delen.
Somt voor mij ook aardig wat op
graag gedaan
Vooral geen schaamte voelen als je niet in de pas meeloopt. Je bent jezelf!
Leef je leven, laat het laatste woord niet aan anderen over.
ja, maar pas op met die aanmoediging, daarmee heb ik dus alleen maar dat extra kaartje toegevoegd.