(moest eerst even kijken of de aa dubbel was, of de ee, en hoe spreek je het uit?)
Ik schreef al eerder over Elja. Hier: http://jacobjanvoerman.nl/het-door-hebben/ maar ik doe het nog een keer. Want ze mag niet ontbreken in wat inmiddels een serie is geworden.
Voorjaar 2011. Ik wist nog amper wat een hashtag was, en zag het woord blogpraat met een hekje er voor.
“Dat is vast voor profs”, dacht ik en las een keer mee. Ik had niet zo lang geleden het bloggen opgepakt, en er ging een wereld voor me open.
Wat mij verraste was de vriendelijke manier waarop ik ontvangen werd toen ik die keer daarop mee deed. Niks “effe dimmen, groentje”, maar een warm welkom.
Dat vind ik het knappe van Elja. Dat zij warmheid, echtheid uitstraalt via een toetsenbord. Oog voor iedereen. Aandacht.
En dat er uit die bloggers een soort vriendenclub is ontstaan is volgens mij aan Elja te danken. Respectvol, close maar geen kliek. Hoe langer ik er over na denk hoe bijzonderder ik dat vind.
Community managers zouden bij haar in de leer moeten. (Dan nog wel even bewust worden van hoe je dat nou doet Elja, want volgens mij doe jij dat zonder dat je het door hebt. Onbewust bekwaam.)
En haar blog leest ook lekker. Intelligentie en know how, en dat op een toon van “the girl next door”. Van wie je net zo makkelijk advies mag lenen als een kopje suiker.
Elja, je bent bijzonder.
Ik weet nu al dat ik hier veel “Hear! Hear!” ’s op zal krijgen 🙂