Die ken ik via een linked-in groep voor slechthorenden en doven. Daar kregen een aantal mensen ongeveer tegelijkertijd een CI. We wisselen daar ervaringen uit.
Die ontmoette ik op een open coffee in de Bosch. Ze ging op mijn uitnodging in om al tekenend en schrijvend te praten. Ze pakte voortvarend de stift.
Waarom deze twee samen?
Omdat ze iets gemeen hebben, waar ik van hoop te leren.
Ze hebben beide reuma. Maar vooral: ze gaan daar beiden op een prachtige manier mee om.
Twee bloedsterke dames.
Beiden goed in hun vak. De een griffier, de ander zangeres.
En allebei moeten ze een hoop regelen om dat vak te kunnen blijven uitoefenen.
En dat doen ze. Ze pakken dingen aan. Bespreken wat ze nodig hebben. En krijgen het voor elkaar dat collega’s zich aanpassen. Omdat ze goed zijn. Maar niet alleen daarom. Ze zijn het waard, oke. Maar ze krijgen het voor elkaar omdat ze zelf geloven dat ze het waard zijn. En dat is knap. Dat vraagt moed, als je lijf het af laat weten.
Afbrokkelen en sterker worden.
Blijven geloven in jezelf. Steeds opnieuw.
De dingen naar je hand zetten, Steeds opnieuw.
Grenzen tegn komen en mee om gaan. Steeds opnieuw.
Daar leer ik graag iets van.
En vandaag kom ik zelf een grens tegen.
Mijn evenwicht doet raar. De wereld kantelt af en toe een beetje (letterlijk!).
kan ik meteen oefenen: rust dus vandaag.
van wie ik leer: Gea en Marsja http://t.co/6yAlZdlC twee bloedsterke vrouwen
Ha Jacob Jan,
Terwijl ik dit met een letterlijk rood hoofd lees denk ik, gaat dit over mij?
Kennelijk en tegelijkertijd maakt het me nieuwsgierig naar Marsja :).
Toch vindt ik het wel fijn dat je iets aan andermans kommer en kwel hebt :). Doe er vooral je voordeel mee!
Wat naar dat je evenwicht raar doet. Hoop dat het snel weer zijn normale weg vindt.
Groetjes en dank,
Gea
@Gea.
ja ik ben onder de indruk van wat jij doet, en bent.
Ik heb van jullie beiden hyperlink van jullie naam gemaakt.
klik maar eens, leuk als je van klassieke muziek houdt
zie ook: http://jacobjanvoerman.nl/netwerken-met-slechte-oren/
Heb nu paar blog berichten gelezen en kan niet anders zeggen dan dat je schrijfstijl me bevalt. Er zit muziek in je tekst. Door het ritme. Dat maakt dat je stukken lekker weglezen.
wow, michel. bedankt !