Ken je die? de er-bestaat-geen-mislukking bullshit?

Die NLP bullshit, hè?

Ik noem er zo maar even eentje:

Er bestaat geen mislukking, alleen feedback.

Dat is mooi makkelijk praten.

Maar om dat echt te ervaren, dat is dus andere koek. Dat is wel even hard werken hoor!

Eerst moet je het lef hebben om grandioos te mislukken.

En dan moet je dat op een heel andere manier gaan zien. Niet alleen maar roepen hè? Er ook nog zelf in geloven.

Het is mij gelukt!

Ik had de kleine zaal van de Vest in Alkmaar geprikt, voor 10 mei. 250 stoelen! Een prachtige zaal. Van die mooie rooie stoelen. En dan heel hard roepen dat ik daar ga spelen, en dat ik op weg ben naar Carré.

Veel tweeten en zo.

Kortingscodes bedenken.

Op pad, om mensen warm te krijgen.

Kranten benaderen.

Nog meer tweeten, weet je wel? Lekker zenden!

En dan 18 kaarten verkopen. Van de 250.

Ja, ik weet wel dat het niet slim is om dat openlijk te vertellen. Dan ziet iedereen je als een loser. En ze willen alleen maar bij de winnaars horen.

Maar ik zou eerlijk zijn. Deze real life soap zou echter dan echt worden. En wat is een soap zonder een mooi drama?

En als ik dáár eerlijk over ben, geloof je misschien ook dat mijn ego niet eens zo’n hele erge deuk kreeg, toen ik de Vest cancelde, en op zoek ging naar een kleinere zaal. Er kunnen er nu 45 in. En er komen er nog wel een paar bij hoor, bij die 18. Het is nog geen 10 mei. 

Het geeft rust, in kleinere zalen spelen. Het maakt de planning flexibeler. (Geloof je het zelf? Ja, ik geloof dit zelf. Sterker nog, ik voel het zelf.)

Ik ga mijn voorstelling blijven spelen, maar dan in de ‘light’ versie. Als intiem verteltheater. Minstens zo mooi.

Kleine, intieme zalen, en goedkoper. Ook belangrijk, want er mag best een beetje geld gaan binnenkomen hier. De deuk in mijn portemonnee is groter dan de deuk in mijn ego.

Er is wel een ego-dingetje dat ik wat lastiger vind:

Ik had heel hard geroepen dat mijn theater zo bijzonder was, vanwege mijn spel met de tolken. Maar die tolken passen niet altijd even goed in die zalen. Dus ik ga nu pas tolken inzetten als er publiek is, die ze nodig heeft.

Ja, die doet wel even au!

Ik heb het lef gehad om te mislukken. Dus nu ook het lef om daar van te leren, en door te gaan.

En weet je. Dan werkt het echt.

Om te zeggen: “Oké, dit was hem niet. Op met de volgende aanpak.”

Er bestaat geen mislukking, er is alleen feedback. Ik vind dat ik dat nu mag roepen.

Dus als ik een beetje wispelturig lijk  . . .

Ik wil nog steeds naar Carré. En ik blijf net zo lang proberen tot ik het gevonden heb. En steeds dezelfde dingen proberen heeft niet zo veel zin.

De enige constante is dat theater. Ik kan nu overal komen spelen. Zelfs in hele kleine zaaltjes.

Gewoon zoals het moet, natuurlijk. Heel veel spelen in kleine zaaltjes, om heel veel beter te worden. In een bibliotheek, in een kerkje of buurthuis. En voor een huiskamer heb ik nog wel een paar verhalen liggen. Dan maak ik er maatwerk van.

Dus.

Crowdbooking
Als je ergens een zaaltje weet, en je kunt wat mensen bij elkaar brengen, dan kom ik naar je toe.

Mail me: jacobjanvoerman@gmail.com

 

 

7 thoughts on “Ken je die? de er-bestaat-geen-mislukking bullshit?”

  1. ‘Gewoon’ doorgaan Jacob-Jan.
    Vergeet de tekstboekwijsheid over mislukken maar wees flexibel met de kansen en mogelijkheden die je blijft zien.
    Het is zoals je zelf zegt => “De enige constante is dat theater.”
    Succes, en ik blijf in je geloven want ik heb het met eigen ogen mogen zien.

Laat een reactie achter op Elja Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.