Oké . .
hier is het ding.
Ik heb me voorgenomen,
min of meer dan,
om alleen nog maar blogposts te schrijven die goed zijn,
die de moeite waard zijn.
Ik stap dus af van het iedere dag bloggen.
Hè niet doen!
Ja, wel doen.
Dat iedere dag bloggen was de Johannes in mij. Me overgeven aan wat er is. Mooi is dat. Maar nu even genoeg.
Nu wil de Jacob in mij het woord. Richting geven. Heft in handen. Regie. Bloggen met een doel. Bloggen omdat ik iets te zeggen heb.
Bloggen voor publiek, in plaats van bloggen voor me zelf.
En daar was ik altijd zo tegen. Ik was van het spontane. Ik wilde ruig, onaf, puur.
Dat is allemaal niet weg. Ik gooi er heus nog wel eens een ruig blog tussendoor. Vooral als ik wil delen hoe mooi de wereld is. Want dat kan niet vaak genoeg. Maar ik wil nu ruimte.
Iets meer ruimte voor een blogpost. Iets meer redactie. Iets meer voorwerk. Iets meer polijsten. Iets meer ambacht.
De preken op zondag blijven voorlopig staan. Ik ben nog niet klaar met de bijbel.
En verder . . .
. . .verder wil ik iets gaan vertellen over communicatie.
Want dat is nodig.
We praten zo ongelofelijk langs elkaar heen.
En ik weet hoe het wel kan.
Daar heb ik een tijd lang mijn mond over gehouden. Want het is allemaal zo theoretisch, wat ik weet. En daar wilde ik niemand mee lastig vallen.
En bovendien schrijf ik voor eigen parochie. Daar waar het écht nodig is, daar wordt mijn blog natuurlijk niet gelezen.
En nog bovendiener: wat ik weet, heb ik niet van mezelf. Ik heb het ergens gelezen.
Dus dan maar niet, heb ik twee jaar lang gedacht.
Maar nu zegt een stem in mij: kom op. Deel het. Wie weet hebben mensen er wat aan. Wie weet komt iets er van ooit een keer op een goede plek terecht.
En ook al is het niet allemaal van mezelf, ik heb het me wel eigen gemaakt. Ik heb het intussen ook geleefd. Dus heb ik er wat over te vertellen. En ik zal keurig bron vermelden.
Dus ga ik zoeken naar een vorm.
En dan wil ik wat meer doen met verhalen. Ik wil schilderijtjes gaan maken van woorden.
Maar dat is allemaal dus min of meer.
Dat heeft allemaal wat tijd nodig, en nachtjes slapen.
Slaap er maar rustig over. Ik heb de tijd.
Gewoon Jacob aan z’n mooie blogposts laten schrijven, en ondertussen Johannes elke dag een ruige blogpost laten publiceren. Dat zou ik doen wanneer ik gespleten was. Maar ja, de Man van Hout zegt dat ik dat niet ben.
🙂
Maar goed, dat jij die man van hout hebt om je uit één stuk te houden.
Mooi- snap de ontwikkeling helemaal.
Dacht gisteren nog, ga ik de Johannes lezen, ik denk het niet, en is me ook niet gelukt.
Ik heb de bijbel nooit gelezen, wel af en toe ingebladerd, ken wel de meeste verhalen van vertellen, dus af en toe kijk ik wel bij jou, lees ik wel een stukje, maar het boeit me (nog) niet genoeg om het erbij te nemen, als denk materiaal.
Net als een blog schrijven voor mij relatief vanzelf moet gaan, in ieder geval in een soort van flow, zo moet lezen voor mij ook relatief vanzelf gaan, in ieder geval in een soort van flow.
Daarom lees ik ook heel weinig blogs deze dagen, omdat ze me meestal zweet op mijn voorhoofd bezorgen en de mijn best moeten doen modus aangaat.
Jouw blog is een van de weinigen die ik regelmati, bijna dagelijks, lees, vanwege het moeiteloze (meestal) daarom denk ik ook niet dat ik je komende communicatie lesjes/blogjes ga lezen, maar zal het in ieder geval ‘proberen’en dan zie ik wel.
Ik kijk uit naar je verhaaltjes over schoonheid en andere mooie dingen des levens. En ik eindig weer bij waar jij en ik begonnen: ik snap heel goed dat je niet meer dagenlijks gaat bloggen. Dat is mij zeer goed bevallen gedurende, ik weet eigenlijk niet hoe lang, straks even nakijken voor de grap, twee maanden denk ik?
Ik heb zelf nu juist de smaak weer te pakken, en ga in ieder geval tot het eind van dit jaar ieder gedag een klein of iets langer stukje bloggen bij een muziekfragment van Vrije Geluiden, omdat die mij zelf zo’n goed doen. En precies vandaag heb ik er een klaar staan waarvan ik dacht, daar wil ik JJ apart van berichten, omdat het een dove musicus is, die een bomaanslag overleefd heeft, en met links opnieuw gitaar heeft leren spelen,de rest staat in het, zeer korte, blogje van vandaag.
Wij zien elkaar, en ik wil nog steeds graag binnenkort een filmpje van je met je maken over jou en je passie, je voorstelling, zeker nadat ik gisteren van iemand die ik hoog heb zitten, hoorde dat hij een nieuw talent bij me ziet, een man bijt hond gehalte in mijn filmpje ‘wanneer zeg jij hallo op straat?. , en al wil ik het heel klein houden, met jou daarmee stoeien lijkt me leuk.
Ik volg je en dans met je mee.
En ja, de mzuiek van mijn blogs zal je niet kunnen horen, dus zullen we voorlopig veel stil zijn samen 😉
xxx
Liefs Carolien