Alan Garner, bijzondere boeken.

AlanGarner_Strandloper  thursbitch  owlservice  redshift

Ik heb nu bijna al zijn boeken gelezen.

Wat een bijzondere schrijver.

Ik heb al eerder over hem geschreven.

Het begon met een kinderboek (the moon of Gomrath) dat ik als kind ooit las (in vertaling), en dat me de stuipen op het lijf joeg. Het voelde alsof de magie in dat boek echter was dan sprookjesmagie, en ook het gewone leven binnen kon sijpelen. Nou ja, dat had ik al geschreven.

Alan Garner heeft na die kinderboeken, ook geschreven voor oudere jeugd, en tenslotte voor volwassenen.

The owl service” gaat over 3 pubers die een eeuwenoude Welshe legende opnieuw beleven. Alsof deze legende een script is, dat ze wel moeten volgen. Beklemmend mooi.

In “Red shift” lopen drie verhalen uit drie tijden door elkaar heen. Ze hebben op een magische manier met elkaar te maken.

Thursbitch” is het verhaal van een landschap. Uitgangspunt is een steen met de inscriptie  “Here John Turner was cast away in a heavy snow storm in the night in or about the year 1755.” Ook hier lopen weer twee tijden door elkaar heen. Tijden die elkaar via het landschap raken.

Strandloper”  heb ik net uit. Dat gaat over een Engelse man die naar Australië gedeporteerd wordt en 30 jaar bij de aboriginals leeft.

De boeken zijn moeilijk toegankelijk. Garner heeft alles gestript. Alleen het absoluut noodzakelijke is blijven staan. Ze zijn ook dun. Lange dialogen, waarbij je soms heel goed moet opletten wie wat zegt. Ze lezen als een gedicht. De betekenis komt niet alleen via de woorden binnen. De taal is mooi en ritmisch.

Ik denk dat ik ze nog een keer moet lezen om ze echt te begrijpen, en toch was het nu al een bijzondere ervaring.

Wat ook bijzonder is dat alle verhalen zich afspelen in Cheshire, waar Garner geboren is, en waar zijn familie al heel lang woont. Dat land speelt een belangrijke rol. Ik wil daar graag een keer naar toe. Een fan heeft een kaart gemaakt in Google maps, met alle plaatsen uit de boeken. (En hier nog een specifiek voor Thursbitch)

Waarom deel ik dit? Niet omdat ik vind dat je de boeken moet gaan lezen. Ik vermoed dat het voor veel mensen onbegrijpelijke en wazige kost is. Als je van vreemd, bijzonder en enigszins ontregelend houdt, dan raad ik ze van harte aan.

De boeken doen wat met me.

Een aantal van mijn blogs zijn door deze boeken beïnvloed.

Deze bijvoorbeeld, en deze.

Laat ik eens vertellen waar ik mijn inspiratie zoal vandaan haal, dacht ik.

PS  Ik heb inmiddels Thursbitch bezocht, schitterend landschap. Ik heb de plek gezien waar de hoofdpersoon schuilde en stierf.

Ik heb nu ook eindelijk The Stone Quartet dat niet meer verkijgbaar was, en gelukkig toch weer opnieuw gedrukt is.

En hier staat mijn verslag over zijn nieuwste: Boneland

Niet nieuwste. Binnenkorte 28-10-2021 verschijnt Treacle Walker

4 thoughts on “Alan Garner, bijzondere boeken.”

  1. Misschien zijn ze moeilijk toegankelijk, toch ga ik mij er aan wagen. Gewoon Het kinderboek; al was het alleen maar om mijn tienerjaren terug te halen toen ik in Cheshire (Bowdon, Altrinchem) woonde en de magie ervaarde van haar omgeving. The question is should I read in English?

    1. Ja, je moet ze in het Engels lezen.

      Omdat ze onvertaalbaar zijn. En om een praktische reden: de vertaling is niet meer verkrijgbaar.

      De twee kinderboeken zijn:

      The Weirdstone of Brisingamen en The Moon of Gomrath. Die horen bij elkaar.

      Ik had dus een deel twee gelezen, als kind. Ik wist niet dat er een deel 1 was.

      Die twee vind ik niet zijn sterkste boeken. De omgeving van Alderly Edge komt er wel mooi in naar voren, maar deel 1 is niet veel meer dan een hele lange achtervolging. Deel 2 is mooier, maar heeft niet echt een einde.

      Het zijn ook een beetje boeken in de nasleep van het succes van Tolkien. Met elven en dwergen en zo. Wat er wel bijzonder aan is, is dat Garner het baseert op bestaande mythen.

      Deel 3 is pas in 2012 uitgekomen, en is eigenlijk geen vervolg. Eén van de tweeling is volwassen, en het is ook meer een boek voor volwassenen.

      En dan is er nog Elidor als kinderboek. Dat heb ik nog niet gelezen.

      The Owl Service is een young adult boek.

    1. Die kaart hoort bij de Weirdstone of Brisingamen. Dat is de vluchtroute van Susan en Collin. Het mooie is dat alles klopt met het werkelijke landschap (wel dat van 1960!) ik heb de route via google maps kunnen volgen 🙂

Laat een reactie achter op Ellen Baart Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.