Blogger, als je gelezen wil worden

Als je blogt, doe me dan een lol.

Blog eerst over wie je bent,

blog daarna pas over je kennis.

En als je dan toch over je kennis blogt …

…kijk dan eerst even of het niet al ergens staat.

Het is zo vreselijke saai om weer dezelfde informatie te lezen, weer dezelfde lijstjes.

Ah, je mening.

Je wil je mening bloggen.

Als je die mening niet verwart met je kennis . . . prima! 

Dat is hetzelfde als jezelf laten zien. Wees daar dus dan wel even duidelijk in hè? Dat het gewoon alleen maar jouw mening is.

Geef die mening gewoon. Niet overtuigen. Nergens voor nodig. Andere mensen kunnen zelf denken. En voor je het weet trap je in de valkuil van de drogredenen. En dan ben je me kwijt, helemaal. (En niet alleen mij, vermoed ik. Ik denk dat je alleen ja-knikkers over houdt. Wil je dat?)

Een mening geven is een mening geven. Ik mag daar mee doen wat ik wil, alsjeblieft. Net zoals jij je ook niets hoeft aan te trekken van wat ik hier schrijf.

Oja, en dan ophouden met die pop-ups en de e-books-met-de-nep-voorkantjes. En wat je in je nieuwsbrief schrijft kun je ook gewoon op je blog schrijven toch? Hoef je ook niet net te doen alsof je het persoonlijk aan mij richt.

Kijk, als je een e-book voor me hebt met mooie verhalen, of een roman, prima.

Als je een e-book hebt met e-weetjes en e-tips…

nee, dank.

Als ik dingen wil weten die belangrijk zijn, lees ik over wat mensen meemaken, of ik lees een goed verhaal. (Nee geen story!)

Tip voor zakelijke bloggers: als je dit nu gewoon zo doet hoef je straks geen seminar meer te volgen over hoe je meer persoonlijk en klantgericht kunt communiceren. Scheelt weer.