van jezelf houden, hoe doe je dat?

Al die boeken die zeggen dat je niet afhankelijk bent van de waardering van anderen, kunnen wel gelijk hebben. Maar het is een droog en koud gelijk. Je hebt er niks aan.

De eerste keer dat ik die boeken las, maakten ze het alleen maar erger. Het lijkt zo simpel, zoals het daar staat. Waarom lukt mij het dan niet? Weer iets wat ik niet kan.

Ik denk dat die boeken iets vergeten.

Ik denk dat ze een halve waarheid vertellen. En daarmee een hele leugen.

Het is niet waar dat je onafhankelijk bent van anderen. Als dat zo zou zijn, waarom zijn al die anderen er dan?

Even voor de duidelijkheid. Het is waar dat anderen jou alleen maar kunnen zien door hun eigen bril. Het is waar dat jij je niet moet laten bepalen door wat anderen van je vinden. Het is waar dat je niet moet wegkruipen in een hoekje als iemand, die met zijn verkeerde been uit bed gestapt is, een rotopmerking tegen je maakt.

Het is niet waar dat het onbelangrijk is wat anderen van je vinden. Dat heeft waarde. Veel waarde.

De truuk is, dat jij die waarde bepaalt. Geef anderen de macht om jou lief te vinden, jou geweldig te vinden.

Laat van je houden.

Dat is een hele goede manier om van jezelf te leren houden. Het is ook een hele goede onderhoudsdosis voor je eigenliefde. Maak jezelf er niet afhankelijk van, maar gebruik het.

En geef het terug. Geef het aan zo veel mogelijk mensen terug.

Ik denk dat ik de vonk meekreeg van mijn ouders. En toen dat kleine vonkje in die boze, koude wereld bijna uit ging, waren het mijn kinderen die er weer leven in bliezen.

Laat van je houden.

En kijk dan de kunst af. Geloof ze, die mensen die van je houden. Doe ze na. Hou van jezelf. En geef het door. Houd van anderen. Zodat zij weer van zichzelf kunnen houden.

Ja, we hebben elkaar wel nodig.

Wat voor wereld zou het zijn, als dat niet zo was.

 

 

 

 

 

14 thoughts on “van jezelf houden, hoe doe je dat?”

  1. Bij elk blog dat ik van jou lees, JJ, zit ik in gedachten te knikken en denk ik ‘ja, inderdaad, zó simpel is het’. Het enige probleem is dat ik het dan in werkelijkheid toch niet als zo simpel ervaar. Ik heb er wel veel aan, aan alles wat je schrijft. Ook deze keer weer. Je begint bijna een soort ‘goeroe’ te worden op dit gebied ;-).

    1. ga ik over schrijven.
      Wat als eerste bij me op komt is : het echte leven is niet simpel, en moet je ook niet willen. Al die mssers horen er bij. op het moment zelf dat zien, is onmogelijk. Wees bij dat je het achteraf kunt zien. Ik merk dat ik het steeds sneller zien. En sneller, kan ook betekenen: maanden van slag zijn. In plaats van je hele leven er mee doorsukkelen.

      Enne goeroe en coach ben ik niet, wil ik niet zijn.

      Dat is een van de redenen dat ik als artiest het podium op ga en niet als trainer. Ik kan vertellen hoe het bij mij werkt. En dat is het. Niet meer, niet minder.

  2. Wilde laatst ook zoiets schrijven, maar ik kwam er niet uit. Dank je wel dat jij onder woorden brengt waar ik mee zat/zit. En het lijkt zo simpel. Zo simpel dat het moeilijk wordt. Zeker als je jaren achtereen gehoord hebt dat je er niet mag zijn. Gelukkig weet ik nu dat ik er mag zijn en leer ik opnieuw van mijzelf houden.

    1. Heb je brief aan pesters gelezen. Die had ik gemist.
      Ik ben maar een klein beetje gepest. Maar kan het nog voelen, als ik je blog terug lees.

      Anderen geloven die van jou houden. Dat was voor mij een hele stap. Maar als je het echt kunt laten binnenkomen.. heel erg mooi.

Laat een reactie achter op carel Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.