Ik wilde dat de pijn gewoner werd.
Niet,
uit angst voor onvoorzichtige vingers,
op de bovenste plank verstopt,
of achter in de la.
Niet,
uit angst voor tere magen,
een kinderveilige sluiting.
Deed ik dat maar,
in mijn vingers snijden
mijn wonden likken
en van het bitter proeven.
Ik wilde dat de pijn gewoner werd.
Geen onbekende wachter,
die iedereen op afstand houdt,
maar een oude vriend
die ik binnen kan laten,
om over liefde te vertellen.
Om meerdere keren goed door te lezen en op je in te laten werken.
De bezwering van de pijn. Of ik het zou kunnen…
Het binnen laten van de pijn
Accepteren dat het is
Binnen in ons zal zijn
Het ons het gevoel geeft
Dat we leven
Het positieve nog meer
Positiviteit zal geven
Pijn hoort erbij
In het menselijke leven
De pijn ontkennen,
Ontwijken heeft geen zin
Want wat diep binnen in
Jezelf is, zal niet wijken
Tot het aan de oppervlakte
Is verschenen
Je het inzuigt
Tot het is verdwenen
Wachtend op een volgende keer
Dat het zich maar laten zien