Durf ik stil te zijn met jou?
Zonder het mom van wat dan ook?
Alleen mijn aanwezig zijn
in deze ruimte
deze tijd
te laten tellen?
Dat ik naar je kijk
en jij niet naar mij
en andersom.
En soms juist wel.
Dat onze blikken kruisen,
zonder knikje.
Misschien sluit ik als een kat
even mijn ogen
en bewegen zacht jouw lippen
omdat we weten.
Niet wat ik voel
of wat jij voelt,
maar dát ik voel
en dát jij voelt.
In deze tijd en deze ruimte.
Durf jij stil te zijn met mij?
Ik wel met jou!
En ook nu zeg ik weer volmondig JA.