Over elke dag bloggen

Dit is een blog dat ik niet ga delen op twitter of facebook. Dit is voor trouwe lezers. Die zij er. Niet zo heel veel, want lang niet alle blogvolgers lezen alles. Dat snap ik. Ik lees zelf ook niet altijd alle blogs die ik volg.

Jij dus, trouwe of toevallige lezer. Met jou kan ik even kletsen over het elke-dag-bloggen dilemma.

Ik heb dat twee jaar gedaan, en toen heb ik het losgelaten.

En nu wisselt het heel sterk.

Soms gebeuren er zo veel dingen die ik wil delen dat ik elke dag blog.

En soms gebeuren er zo veel dingen dat ik niet eens ruimte meer heb om daar elke dag over te bloggen, want waar begin ik?

En soms denk ik dat ik alles al eens gezegd heb.

Daar baalde ik laatst van, van dat ik alles al eens gezegd had, maar toen bedacht ik dat ik dat ook heel anders kan zien.

Want toen ik terug las besefte ik dat ik af en toe hele gave dingen heb gezegd!

En dat zijn  lang niet altijd mijn meest gelezen blogs.

Ik blogde laatst weer eens over mijn interne fan. Ik vind het jammer dat ik die blogs niet getagd heb, want dat zijn hele mooie gesprekken.

Voor het laatste blog daarover (deze), zocht ik de blogs die ik vanuit wanhoop schreef. (En dan natuurlijk vooral de blogs waar ik die wanhoop een mooie vorm wist te geven. Soms schreef ik ook onsamenhangende diep-in-de-put of half-in-de-put blogs. Die waren op dat moment erg belangrijk, maar zijn nu niet meer om aan te lezen)

Toen ik dat deed vond ik dat daar hele erge mooie gedichten tussen zaten. Gedichten die me nu nog kunnen raken.

Als ik van die mooi dingen zeg, is het misschien niet erg als ik mezelf herhaal, bedacht ik.

Of misschien moet ik ze bundelen.

Of misschien moet ik toch gewoon weer elke dag bloggen, want die pareltjes zijn wel uit die periode.

Nou ja.

Dat soort gedachten dus.

En ik heb amper tijd om er over na te denken want er gebeurt zoveel spannends en moois op mijn school.

Misschien is dát het wel.

Dat ik te gelukkig ben om te bloggen.

Die mooie blogs kwamen och een beetje vanuit een soort Weltschmerts gevoel.

Nou ja.

anyway

jullie zien wel hoe het verder gaat hier

 

9 thoughts on “Over elke dag bloggen”

  1. Bij mij gaat het zo dat ik een ontdekking vaak een keer of drie doe. Maar steeds net op een andere manier. Dan denk ik, hee.. dit wist ik eigenlijk al, maar ik ontdek het nu weer opnieuw. Het maakt mij dus niet uit dat “alles al gezegd is”. Tja… als je daarmee rekening gaat houden kun je wel in een doos gaan zitten, en niks meer doen. Ik maak zelf “kunst”en als ik dan op Pinterst ga kijken…. dan is alles wat ik heb gemaakt , al eens eerder gemaakt. Soms beter zelfs. Nou en?!

    Het gaat soms niet om het doel, maar om de weg ernaar toe. En die ziet er elke keer anders uit.

    Groetjes van een niet Blogger, maar wel lezer. Marianne

    1. Ja, heb ik ook. Die lessen die steeds op een andere manier terug komen. soms is dat een hele bijzonder belevenis, een oude les die opeens in een heel andere context heel anders binnen komt, met een hele nieuwe dimensie.

  2. Doe gewoon waar jij zin in hebt. Dan is het altijd goed.
    Dat denk ik dus serieus, want het maakt jou altijd iets duidelijk.
    Blog voor jezelf en dan kunnen wij meelezen. Of niet. Net ook waar wij, trouwe lezers, dan ook weer zin in hebben. Vrijheid, blijheid.

    En die zgn thema’s die je herhaalt, dat vind ik beslist niet storend. Het is toch altijd net weer iets anders verteld en inderdaad zijn het thema’s die het herhalen waard zijn. Leren doe je toch meestal niet in een keer. “Repetition is the mother of skills” las ik ooit eens. En zo is het.

    Groet van een trouwe lezer, die, moet hij eerlijk bekennen, ook wel eens dagen niet mee leest door ‘ruimtegebrek’.

    1. Ja, is waar. Mijn eigen gang gaan. Alles is goed, en toch gek dat je dan een post schrijft over sociale vaardigheidstrainingen op school, daar dan opeens 10 extra volgers door krijgt, dat je dan in je achterhoofd denkt bij het schrijven over een vakantie: “daar zitten ze vast niet op te wachten” (wel gewoon gedaan, maar toch, zo’n gedachte . . .)

  3. Herhaling maakt duidelijker en wat bovenstaande lezer zegt: blog voor jezelf en wij kunnen meelezen of niet. Als ik jou lees, lees ik jou (graag) en herhaling is voor mij juist prima, om wat voor reden dan ook. Telkens nét weer even anders.
    Dank voor het delen

  4. Het maakt mij helemaal niets uit hoe vaak je blogt. Ik lees alles wat je schrijft (al is het soms een week later), maar het valt me niet op als er dagen geen blogs van je komen. Ik ben daar helemaal niet mee bezig… 🙂

Laat een reactie achter op Jacob Jan Voerman Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.