loslaten en perfectionistisch zijn (en nogmaals over het gebruik van clichés)

En dan is daar het moment dat het heel even leeg is. Opgedroogd.

-Hé dat doen we niet, een blog schrijven over geen blog kunnen schrijven.

Ik dacht dat we niet aan regels deden?

Aan deze regel doen we wel!

En ik dacht ook dat we niet meer van die gesprekjes deden?

-Zei jij nu net dat we niet aan regels deden?

Eh. . .Nou goed dan, maar vertel jij dan maar waar ik het over moet hebben, dan. Weet je wel hoe moeilijk het is om elke dag met iets origineels te komen?

Nu zou ik iets kunnen zeggen over de lat hoog leggen, en perfectionisme . . . maar dat vind je niet origineel genoeg hè?

Nee, en kom nou snel met iets, want dit is ook een oude truc, dat intern dialoogje spelen.

-Hé, ik ben je innerlijke stem. Als je mij gaat zitten commanderen heb je erg weinig aan me.

Ja, maar jij begint. Jij was degene die net zei dat ik niet mocht schrijven over niet kunnen schrijven. Over perfectionisme gesproken.

Nou knap. Je hebt het zelf weer gevonden.

?

Onderwerp. Voor je blog. 

?

-Zucht. Dat is het lastige met jou. Dat je het weet, maar dan denkt dat je het niet weet. Goed, ik moet het uitspellen voor je. Komt ie. Schrijf iets over de balans tussen perfectionisme en loslaten. Ja. dat zijn clichés. Dat heb je gisteren al gezegd. Het enige wat je daar tegen tegen kunt doen is ze terugpakken, die woorden. Jij laat je de woorden toch niet zomaar uit je handen stelen?

Je bedoelt dat loslaten en perfectionistisch zijn, naast elkaar kunnen bestaan?  

-Ja dat bedoel ik. Loslaten en perfectionisme zijn beiden constructief, maar kunnen ook beiden destructief zijn . . . ik zie dat het kwartje valt. Neem maar over . . . 

Ha. ik pak de woorden terug. Vertrouwen en angst mag ik ook weer even gebruiken.

Perfectionisme vanuit vertrouwen is mooi. Omdat je weet dat het beter wordt, als je er nog wat meer aandacht uit besteed.

Perfectionisme vanuit de angst dat het niet goed genoeg is, is dood de creativiteit.

Loslaten vanuit vertrouwen is mooi. Omdat je weet dat het goed is. Of omdat je weet dat dit niet het moment is om verder te gaan. Of omdat je weet dat dit niet het ding is om verder mee te gaan.

Loslaten uit wanhoop is heel jammer. 

 

Wow wat een lef. Je hebt zelfs het woord “ding” gebruikt. Dan durf ik er wel een smilie tegen aan te gooien. 🙂

 

 

9 thoughts on “loslaten en perfectionistisch zijn (en nogmaals over het gebruik van clichés)”

  1. Herken het helemaaaaaaaaaal niet wat je schrijft over perfectionisme*!
    Als ik daarin nou eens een stukje liever kon zijn naar mezelf, dan…
    Daarom kan ik ook zo enorm genieten van jouw blogs 😉

    *ik schreef al vele blogs over ‘Overgave’ waarin ik mijn (niet) ‘perfecte’ gedrag met een knipoog onder de loep neem

  2. Mooi verwoord. Vooral:

    Perfectionisme vanuit vertrouwen is mooi. Omdat je weet dat het beter wordt, als je er nog wat meer aandacht uit besteed.

    Perfectionisme vanuit de angst dat het niet goed genoeg is, is dodelijk.

    Ik denk dat ik die nog wel eens zal gaan quoten.

  3. O jee, o jee, als ik had geweten dat ik niet mocht bloggen over dat ik niet weet wat ik moet bloggen had ik er heel wat weg kunnen gooien!! 🙂
    Dat fotootje had ik nog moeten maken: er zijn geen regels!!!
    Misschien doe ik het nog later deze week of zo.

  4. “Loslaten vanuit vertrouwen is mooi. Omdat je weet dat het goed is. Of omdat je weet dat dit niet het moment is om verder te gaan.”

    Zo is het dus, hoop zo ver te komen!

Laat een reactie achter op Kคяεł T Nσσ¡тgεdคcнt (@poeetweet) Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.