Bloggen is bouwen met woorden.
Maar anders dan bij Lego, waar een eentje een eentje blijft, veranderen de bouwstenen steeds.
Woorden slijten. Ik heb het gevoel dat dit door het internet sneller gaat dan ooit.
Dat een cliché niet voor niets een cliché is, is op zich ook al weer een cliché.
Dat je moet leren loslaten is een cliché. Maar inmiddels zijn er zo veel mensen die roepen dat ze het helemaal gehad hebben met dat loslaten, dat de roep om juist vast te houden ook al weer een cliché gaat worden.
(foto van Elja Daee)
En wat zeg je nu als je ergens met hart en ziel aan wil werken? Passie kun je niet meer gebruiken.
Niet alleen woorden, ook de onderwerpen zelf zijn besmet. Kun je bijvoorbeeld nog genuanceerd over de Islam schrijven? Kun je iets over het koningshuis of over onze regering schrijven, zonder voor of tegen te zijn? (Kun je in Nederland überhaupt ooit nog schrijven dat een overheid het goed doet?)
En zelfs de schrijfstijl is aan het zelfde onderhevig. Kan ik zelf nog bepalen waar ik mijn witregels plaats, zonder dat ik daarmee in een categorie wordt geplaatst?
Met zulke wiebelige bouwstenen helpt alleen een goed fundament: Bij mezelf blijven. Heel dicht bij mezelf blijven.
En ook dat is een cliché.
Hoe bruikbaar zijn de woorden nog,
Als bouwstenen voor een blog?
http://t.co/elYHVzkZPj
Woorden lijden aan erosie. Soms lijken ze leeg. Het zij zo, daarmee zijn zij levend, net als wij. Maar het blijft altijd ons instrument om onze eigen en elkaars ziel te peilen en de werkelijkheid een beetje te kunnen begrijpen. We zullen het ermee moeten doen, want daarmee komt niet alleen pijn, maar ook schoonheid openbaar.
RT @jjvoerman: Hoe bruikbaar zijn de woorden nog,
Als bouwstenen voor een blog?
http://t.co/elYHVzkZPj
“@jjvoerman: Hoe bruikbaar zijn de woorden nog,
Als bouwstenen voor een blog?
http://t.co/DwSMZVcSCT” ‘Woorden slijten’ mooie conclusie.
RT @marrierietveld: “@jjvoerman: Hoe bruikbaar zijn de woorden nog,
Als bouwstenen voor een blog?
http://t.co/DwSMZVcSCT” ‘Woorden slijten’ mooie conclusie.
RT @jjvoerman: Hoe bruikbaar zijn de woorden nog, als bouwstenen voor een blog? http://t.co/ThDDW1Ts7v
Ik koester het geluk dat ik dicht bij mezelf kan blijven. Dat ik weet wat dat inhoudt, dat ik weet wat ik inhoud en weet wat ‘ik’ inhoudt. Daarvoor moest ik diepe dalen door, maar uiteindelijk weet ik waarom.
Ik gebruik nu ook creative commons in mijn blog. Foto’s van Elja 🙂 http://t.co/VPI07WoJot
Voor mij is ‘leren loslaten’ geen cliché maar harde realiteit. Of dat nou mode is of niet. En die witregels bepalen wij ook helemaal zelf.
Laten we vooral bij onsze;lf blijven en genieten van de mooie dingen die er zomaar opeens zijn. Een geel speenkruid sterretje of een prachtige blog. En zélfs als ze onder de noemer ‘cliché’s’ vallen blijven ze mooi!
geen idee wat ‘creatieve commons’ zijn maar ik vind het een prachtig blog!“@jjvoerman: Foto’s van Elja 🙂 http://t.co/MZlubHBNkY”