Als ik rusteloos ben,
omdat ik vind dat ik
een prachtig blog zou moeten schrijven,
en een mooi gedicht,
nieuwe teksten voor mijn theater,
een verpletterend inzicht voor een spreuk,
of op zijn minst heel erg van het NU zou moeten genieten,
ontken ik iets groots:
mijn plezier in niks doen.
Mijn spelletjes met kijken bijvoorbeeld.
Kennelijk,
als ik niet op let,
spelen mijn hoofd, en mijn lijf prachtige spelletjes,
waar ik helemaal in op ga.
Hoezo, mijn best doen om in het NU te zijn?
Gewoon laten gebeuren.
Onderstaand filmpje is een voorbeeld van mijn getik (waar de rest van het gezin gek van wordt). Voor mij van heel wezenlijk belang. Omdat muziek met mijn CI’s niet meer zo mooi klinkt, zijn tikjes takjes, plofjes, en allerlei andere geluiden, fijn om mee te spelen.