AANLOOP
Van die liedjes waar herinneringen blijvend voor anker liggen.
— Sabine Kars (@Sabine_Kars) September 26, 2014
Dit riep een herinnering aan herinneringen op. Aan de manier waarop herinneringen zich aan elkaar vast kunnen plakken, en groepjes vormen.
Eigenlijk zoals mijn HINK-STAP-SPRONG blogs ontstaan. Associaties. En sommige associaties zijn dus blijvend aan elkaar gekoppeld.
HINK
Ik was op zoek naar een woord daarvoor. Voor zo’n setje herinneringen. Want ‘setje’ is niet mooi.
Pocket kwam in me op. Ik ben geen purist, maar ik wilde hier geen Engels woord voor.
Pocket > Zak, Zakje?
Nee, dan zie ik een plastic zakje voor me. Dat is niet het beeld dat ik wil.
Zak klopte wel, maar dan een broekzak. Die vol raakt met alles wat je zo al tegen komt. En als je hem dan leegt, heb je een mooie verzameling van alles wat je opgepakt en meegenomen hebt, onderweg.
Herinering-broekzak.
Dat werd hem.
@Sabine_Kars en over dat gevoel: ik houd van die herinnering-broekzakken waar van alles bij elkaar verzameld is, en bij elkaar blijft.
— Jacob Jan Voerman (@jjvoerman) September 26, 2014
STAP
Waarom werkte dat ‘pocket’ nou wel, en die ‘zak’ niet?
Opeens werd mij duidelijk waarom ik Engels, Engelse woorden, zo mooi vindt. Omdat ik die taal niet voor alledaagse dingen gebruik. Die taal kom ik bijna alleen maar tegen in boeken of films.
Dus Engels is de taal waarin het altijd mooi gezegd wordt. Waarin alles een betekenis heeft. En niet dat alledaagse geneuzel.
Want in het Nederlands is een zakje het boterhamzakje dat elke dag weer gevuld wordt met een saaie boterham met pindakaas.
Nederlands gebruik ik elke dag, en de woorden zijn dus aan slijtage onderhevig.
Engelse woorden blijven veel langer hun broekzak-herinnering magie houden.
SPRONG
Misschien is dat de reden dat ik niet van vertalingen houd. Nog even los van het feit dat sommige vertalingen erg lelijk zijn.
Dat ik liever Engels lees, zelfs als er moeilijk stukken in zitten die ik niet zo snel begrijp.
Mijn eerste kennismaking met Shakespeare ..
(nee ik ga niet elitair zitten doen, want ik heb maar een toneelstuk van hem helemaal uitgelezen)
.. was dit:
Prospero:
Our revels now are ended. These our actors,
As I foretold you, were all spirits, and
Are melted into air, into thin air:
And like the baseless fabric of this vision,
The cloud-capp’d tow’rs, the gorgeous palaces,
The solemn temples, the great globe itself,
Yea, all which it inherit, shall dissolve,
And, like this insubstantial pageant faded,
Leave not a rack behind. We are such stuff
As dreams are made on; and our little life
Is rounded with a sleep.
Uit The tempest
Ik wist niet wat basic fabric was, en ook niet wat insubsatbtial pageant betekende. Maar de klanken die ze maakten in mijn hoofd hebben meer betekenis dan de betekenis zelf. Het zit nog steeds in mijn hoofd.
Ergens in een broekzak.
En als één van de woorden van bovenstaand stuk naar boven gehaald wordt, komt de rest mee.
Yea.
sharing is caring
Lees de hele mooie gedichten van Sabine Kars hier
En die gedichten zijn zo mooi, bedenk ik nu, omdat Sabine de alledaagsheid van de Nederlandse taal af stroopt. Ze geeft woorden en zinnen nieuwe betekenissen mee. Raakt daarmee aan dat wat niet gezegd kan worden.