Zijn we niet allemaal kunstenaars?

En weer neemt iemand die ik via social media heb leren kennen me mee naar een tentoonstelling van Voerman. Met Diana, dit keer.

En weer voel ik me verwant met de kunstenaar Voerman.

Moeite om me te verhouden met de wereld. Gevoelens die zo heftig binnen komen dat ik dagen kan broeden op een mooie wolk.

Ik geef les op een school die ruimte geeft aan de eigenheid van kinderen, en vraag me, niet voor het eerst, af: Zijn we niet allemaal kunstenaars?

Zijn we niet allemaal geboren om de wereld binnen te laten, daar zijn verschrikkelijke gang laten gaan, om het vervolgens in een andere vorm weer aan de wereld terug te geven?