Oja,
Dat het ook voor jezelf geldt, wat je schrijft.
Geen probleem als ik strenge dingen schrijf. Streng zijn voor mezelf, dat kan ik wel.
Lastiger wordt het als ik schrijf; “Je bent goed zoals je bent.”
Nóg lastiger wordt het als ik een verhaal schrijf voor mijn theatershow, en ontdek dat het over mezelf gaat. Ja duh. Natuurlijk gaat het over mezelf. Maar het kwam wel even heel dichtbij. Tranen dichtbij. Een overdonderend besef dat de liefde die ik voor de hoofdpersoon voel, eigenlijk voor mij is.
Dat dus.
En nog iets.
Ik lees boekjes en sites over ADD. Mijn dochter heeft daar veel kenmerken van, en wil wat meer duidelijkheid over zichzelf. Hoe meer ik lees, hoe meer ik herken.
Nu hoef ik dat etiketje niet, maar er wordt me wel steeds duidelijker hoe ik mij geforceerd heb.
ook dat dus.
wat je schrijft dat ben jezelf http://t.co/QCtAEpvc
Heftig. Maar blijft fijn om mee te lezen met hoe jij je gedachten en zo ontwikkelt…
RT @jjvoerman: wat je schrijft dat ben jezelf http://t.co/QCtAEpvc
Tja, herkenbaar. Ook ik herken iets teveel van ADD in mezelf. Ook vanwege een dochter. Die vastloopt op VO (brugklas). En inderdaad, dat etiketje hoef ik niet, wel graag de “tips en trucs” om ermee om te gaan. Voor dochter kan etiketje wellicht helpen, maar dat moet nog onderzocht. Succes met de speurtocht!
goh. dezelfde situatie dus. Ook wij willen kijken of het etiketje helpt.
Fenna doet het geweldig goed, maar het kost haar bergen energie. Ze zit in de 5e. Afgelopen proefwerkweek ging niet helemaal lekker. (hoewel ze gisteren al met een paar mooie cijfers terug kwam, wachten is nu hoe slecht de slechte zijn)
Bij Fenna ook erg belangrijk voor haar studiekeuze.
Ik vind het een hele zware tijd, het ondersteunen van en zoeken naar oplossingen voor dochter, en het verwerkingsproces voor mezelf. Want ik zie steeds beter in waarom ik nooit verder kom dan waar ik zit. Maar eerst dochter, ik wil als het even kan voorkomen dat ze afglijdt…. beroepskeuze laten we nog even in de toekomst zitten. Morgen aanmelden bij onderzoekskliniek…