Waarom zeg jij dat?

HET GESPREK Stap 1

Je afvragen waarom je iets zegt is de eerste stap in een goed gesprek.

Of de laatste, want de gesprek-cirkel is rond. praten-luisteren-praten-luisteren

Luisteren is zelfs een beter begin.

Maar dat is te moeilijk voor velen. (nee niet voor jou natuurlijk)

Daarom begin ik bij wat iedereen graag wil: ergens iets over zeggen.

 

Waarom ZEG jij dat?

Waarom zeg JIJ dat?

Waarom zeg jij DAT?

Allemaal goede vragen. Voordat je je mond open doet. Voordat je op ‘send’ of ‘enter’ drukt.

Je moet alleen iets zeggen als je op alle drie vragen een antwoord hebt.

 

Vooral die middelste is belangrijk.

Als je alleen maar een doorgeefluik bent van andermans opinies, heb je niets toe te voegen in een gesprek.

Want het gaat om jou.

Ik wil weten wie jij bent, wat je voelt, wat je denkt.

Dat is waarde.

Elke keer als jij jezelf laat zien voeg je waarde toe.

Elke keer als je zelf buiten schot blijft, ben je lucht en leegte, en is je bijdrage slechts ruis op de lijn.

Ik hoor slecht, ik heb een hekel aan ruis.

 

He ho!

Moet ik nu overal over gaan nadenken? Kan ik nooit meer iets spontaan roepen? En waar blijft het grapjes maken en keten? En het slap ouwehoeren?

Dat is opwarmen, opvulling, en cool down. Soms is er ook een beetje lucht nodig.

Hoort er allemaal bij.

Hoewel je ook daar . . .

Nee, wacht.

Daar kom ik nog op terug.

 

Oh, en dan natuurlijk wel doen wat ik zelf zeg:

Waarom zeg ik dit hier?

Ik hoop zo vreselijk dat we met zijn allen weer gaan praten, in plaats van over elkaar heen vallen.

Bijna alle discussies, op internet, in debatprogramma’s, in praatprogramma’s, en zelfs in de politiek doen me zeer. Zo veel geroep, en zo weinig geluister.

Ik had deze serie eerder geschreven. Op een ander blog.

Dus waarom nu weer?

Omdat ik toen een andere intentie had.

Toen gaf ik trainingen. Ik wilde laten zien hoe slim ik was, en hoeveel ik wist over communicatie. 

Dat was lucht en leegte.

Dat wilde ik niet meer. Ik heb twee jaar lang gewacht om het te herschrijven. Omdat ik mijn motivatie niet vertrouwde. 

En nu weet ik het. 

Nu moet het er uit.

Ik wil hier niks anders mee dan laten zien hoe het kan. Hoe het mooier kan.

Ik ben een roepende in de woestijn, en een preker voor eigen parochie. Maar heel misschien komt dit ergens goed terecht. Alleen al vanwege die hele kleine kans, is het voor mij de moeite waard om hier betweterig te zitten doen.

Het model dat ik met deze zes stappen laat zien, geeft een mooi inzicht in waar we de mist in gaan.

Dan kunnen we daar iets aan doen.

 

Dit is deel 1 van de serie: Het gesprek

<< Hier staat het begin

deel 2 >

 

 

5 thoughts on “Waarom zeg jij dat?”

  1. Ontzettend waar, het laat me nadenken over wat je zegt en de manier waarop wij met elkaar praten. Ik hoop dat de gesprekken weer wat meer terug mogen komen in plaats van de discussies waarin we ons gelijk willen halen. Soms is een conclusie van een gesprek ook gewoon dat je het niet eens bent, zolang je er maar over kan praten is dat ook niet erg. We zijn allemaal verschillend en zullen het dus nooit over alles eens zijn, dat vind ik ook het mooie aan dat we allemaal individuen zijn. Ik lees dit met interesse en ga het mezelf eigen proberen te maken!

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.