Lang geleden dat ik dat deed: een Vakantie in Frankrijk.
De platanen staan nog op hun plek en werpen hun schaduwen nog steeds over petanque spelende Franse oudjes.
De flesjes Orangina zijn weer rond.
De menukaarten nog steeds een raadsel
en oja, zo knapperig moet een stokbrood zijn.
Nieuw is dat:
je nu ook buiten Bretagne overal crêpes ziet,
de groen-verlichte kruizen van de apothekers met elkaar wedijveren om de origineelste lichtshow,
alles een stuk schoner en opgeruimder lijkt.
Nieuw is ook dat mijn vakantiegevoel niet meer zo overrompelend is.
Dat is een goed teken. Vroeger kwam ik terug met het “dit is pas leven” idee. En dat ik dat in Nederland koste wat het kost, vol moest houden.
Nu is het gewoon een heerlijke beleving die over gaat in andere heerlijke belevingen.
Lekker voelt dat.
en dan toch even ouderwets plakboekje spelen:
Oef! Dank je Jacob-Jan. Ik lees en kijk en krijg een vreemd gevoel in mijn buik. Dat Frankrijk zit dieper dan ik wist…
Prachtige plaatjes, rustgevende tekst.
en.. welkom ’thuis’,
leuk je weer te lezen.
RT @jjvoerman: vertrouwd en toch zo nieuw, vakantiegevoel nieuwe stijl http://t.co/WL7AZP2D
RT @jjvoerman: vertrouwd en toch zo nieuw, vakantiegevoel nieuwe stijl http://t.co/WL7AZP2D
Klinkt mooi, Jacob Jan.
Zelf ben ik te lang niet meer in Frankrijk geweest. Maar het is een mooi land en de taal is bijna nog mooier.
Welkom terug! Heb je gemist. Wel het serieverhaal gelezen natuurlijk, maar het is toch anders dan jouw dagelijkse overpeinzingen.
En wat heerlijk, dat je vakantie net zo leuk als je niet-vakantie! 🙂
dank.
@Hadwych , ja Frankrijk zit bij mij ook diep als vakantieland (jeugdherinneringen)
@Elja, ja zo’n verhaal is een beetje surrogaat. Maar ik ben blij dat ik niet geblogd heb in de vakantie. Dat had er niet in gepast. wel qua tijd, niet qua sfeer