Twee keer Frankrijk:
Zon die prikt op je huid.
Diepdonkere schaduwen.
Droog.
Rots.
Planten die worstelen om te overleven.
Hier ben ik gast.
Voorbijganger.
Een bad in de warmte, maar dan er weer uit.
Een omgeving die mij zegt: “zie maar dat je het met me uit houdt”.
Hier zou ik niet kunnen aarden.
Te stralend ongenaakbaar.
Deze flanken kan ik aaien.
Wolken de die de ronde toppen kussen.
Blik op oneindige verten.
Licht en schaduw spelen tikkertje op de bergen.
Minder stralend, somber soms.
Maar een omgeving die mij zegt :”Welkom, bewandel mijn paden en de wereld is met jou”.
Hier zou ik eindeloos kunnen wandelen.
Wauw! “Paroles” (*P’révert) is er niets bij. Ik zie het zo voor me.
Stralend ongenaakbaar en somber zacht http://t.co/5ptJFjVN
@Paul
dank voor je compliment, en dank voor de tip.
Kende Prevert niet, heb hem gedownload. (met engelse vertaling, is wel handig want mijn Frans is middelbare-school-Frans van meer dan 30 jaar geleden)