Verstand of gevoel? Vandaag gevoel.

Weten, niet weten.

Verstand, gevoel.

Daar wieber ik tussen heen en weer.

En daar gaat in essentie mijn theater over.

Ik wilde schrijven over wat ik geleerd had, want dat had ik keurig op een rijtje.

In mijn hoofd.

Weten.

Verstand.

Dat kan ik wel opschrijven, maar dat is zo . . .

ingeblikt,

kant en klaar.

En daar houd ik dan weer niet zo van.

Dus geef ik je de verse ingrediënten nu.

Gevoel, niet weten.

En dan morgen pas de soep die ik daarvan maakte.

Repeterend met mijn regisseur, want daar gebeurde het.

Mijn hoofd dat explodeerde van alles dat ik nog moet leren.

Alles dat nog niet goed gaat.

En bij alles wat ik bij leer, en goed doe, gaat er iets anders fout.

Goede stem, check, verkeerde plaats.

Goede plaats check, verkeerde tekst.

Goede tekst check, verkeerde timing.

Goede timing, te gespeeld.

En dan heb ik het niet eens over de wéér verkeerde tekst, wéér te zachte stem, wéér de verkeerde plek.

En dan komt de opstandige gedachten.

Waarom laat ik alles zo tot in de puntjes regisseren? Natuurlijk is dat te gespeeld. Zo ben ik niet, toch? Als ik alles los laat en mezelf ben. Dat is toch veel puurder?

Nee dus.

Want wat ik wil zeggen, zit er allemaal in. Gecomprimeerd, geen gezwabber. Misschien dat ik ooit ga freestylen, (en misschien ontdek ik dat dat helemaal niet bestaat), maar nu heb daar onvoldoende houvast voor. Ik zou zo het theater uit zweven.

En dat opstandige, dat komt omdat ik na al dat repeteren, gewoon een beetje genoeg krijg van mijn eigen teksten.

Maar nu ga ik uitleggen. Dat zou ik vandaag niet doen.

Vandaag is er plaats voor de frustratie, die ik voelde vrijdag. Die hoort er gewoon bij. Morgen ga ik wel schrijven over hoe goed die is, en hoe goed het is dat ik die fouten maakte. Vandaag wil ik stilstaan bij hoe akelig dat voelde.

En hoe fijn het was om zaterdag afstand te nemen.

Niets te doen,

Te wandelen onder prachtige luchten.

Te voelen dat alles goed was, zonder te weten waarom, ook al was mijn hoofd daar druk mee bezig. Gelukkig waaide het, en kon ik de gedachten weer weg laten waaien.

Wat er van over is zal ik met jullie delen, morgen. Maar eigenlijk is dat mosterd na de maaltijd. En onnodig, want ik weet bijna zeker dat ik voor de twijfel kies.

 

 

2 thoughts on “Verstand of gevoel? Vandaag gevoel.”

  1. Jacob Jan, je kent het vast; de leer -curve van onbewust/onbekwaam naar bewust/onbekwaam, naar bewust/bekwaam, om uiteindelijk onbewust/bekwaam te worden. In die laatste fase doe je iets meesterlijk, maar het voelt, nee het IS vanzelfsprekend dat je het zo doet. Het is als het ware je tweede natuur geworden.
    In de eerste fase (onbewust/onbekwaam) heb je misschien ’n probleem, maar ‘niet echt’. Je bent je daar immers onbewust van.
    Het gaat om de fasen ‘bewust/onbekwaam’ en ‘bewust/bekwaam’. Daar speelt de ‘strijd’ tussen denken en voelen zich af. Daar schommel je heen en weer tussen ‘ik kan het’ en ‘durf ik het ook’.
    Makkelijk theoretisch geleuter van mij? Yep….maar ik hoef dat podium ook niet op 😉
    Misschien helpt het je wel je ervan bewust te zijn dat hetgeen je nu ervaart, erop duidt dat je groeit. Groeit naar ‘onbewust/bekwaam’!
    Hartelijke groeten!

    1. Ik ken het. En ik haat die fase :-). En ik stap uit een beroep waar ik uit die onbewust bekwaam fase kon putten. Die ben ik nu kwijt.

      En ik wilde eerst over dat gevoel schrijven, zonder uitleggen (dat doet mijn hoofd voortdurend, maar die moest zich even koest houden)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.