AAARGGHH!
Ik heb Breaking Bad nog niet eens uit.
Ik heb maar 1 aflevering gezien van House of Cards.
Ik loop 7 seizoenen achter met Doctor Who.
Ik begin net iets te snappen van het hele Marvel Universum.
Ik moet Carnivale nog zien.
En the Newsroom.
En (ja schande!) Twin Peaks.
Even iets anders. . . kun je het tegenwoordig nog wel TV-series noemen?
En wat doe ik? Ik kijk voor de derde keer LOST.
Omdat ik dat samen met Wies doe. Die heeft hem nog niet gezien. En dat samenzijn is me alles waard. Hoewel ik moet zeggen dat ik LOST zelfs bij een derde keer kijken, nog steeds heel erg goed vind.
Maar intussen wordt ik overstelpt met de Wows! en de AAhhs! over mooie series. Door mijn kinderen (die bij tijd en wijle echte binge-kijkers zijn), en op facebook en twitter.
Het gaat hem niet worden, al die series. Zelfs niet een paar, misschien niet eens een.
Want ik ben filosofie aan het lezen.
Dat is de schuld van Fenna. Die studeert Algemene Cultuurwetenschappen en ze steekt me aan met haar enthousiasme.
Via haar haal ik in wat ik oversloeg, en ik denk intussen:
Waar zat ik met mijn kop, vroeger?
Het zijn zulke waanzinnig mooie gedachten die ik lees.
Alles wat ik afgelopen jaar als verborgen derde en vierde laag in mijn theaterstuk wilde stoppen kom ik tegen bij de grote filosofen. Al mijn eigen gedachten, gedachten waarvan ik dacht dat niemand ze kon begrijpen, gedachten waar ik maar heel af en toe woorden voor vond. Gedachten die af en toe doorsijpelden in mijn blogs.
Die waren er allemaal al!
En ik voel totaal geen jaloezie, omdat ik niet origineel ben. Ik ben alleen maar blij dat ik niet de enige ben. Blij dat anderen daar dingen over zeggen, waardoor bij mij weer stukjes op hun plek vallen.
Ik lees dit
(En omdat die te zwaar is, lees ik in bed Der Zauberberg van Thomas Mann.)
Mooi, allemaal overzichtelijk bij elkaar, die algehele geschiedenis. Maar intussen heb ik door dat boek al weer zo veel titels die ik wil lezen. En het mooie is, veel van die titels kan ik voor een prikkie op de kop tikken. Heel Nederland ruimt zijn boekenkast op. En dit zijn precies die boeken die iedereen in zijn kast heeft staan, maar nooit heeft gelezen. Die gaan er dus uit, bij zo’n opruiming.
En ik wil juist niks anders meer.
Waarom heb ik al die boeken en filosofen niet ontdekt toe ik er de leeftijd voor had. Toen ik nog Angry Young Man was. Toen ik nog Sturm und Drang voelde? Wat zonde!
Ik heb zo veel in te halen.
Wat een geluk dat de Sturm und Drang me nooit heeft verlaten. (Nee ik ben niet meer angry, en al heel lang niet meer jong).
Dus alleen nog tijd voor Terry Pratchett en Stephen King als tussendoor boeken. (En eigenlijk zijn dat beiden ook grote filosofen).
En die series . . .
Tja, daar heb ik eigenlijk helemaal geen tijd meer voor.
Als LOST klaar is zoek ik wel een mooie uit.
En intussen gewoon mijn ogen dicht als er een tweet of update langs komt.
EN het scheelt natuurlijk enorm dat ik helemaal geen televisie meer kijk. (Behalve de mol, maar dat is een familiegebeuren)
Argh, daar gaat mijn lees- en leerlijst. Waarom heb ik ook alweer Cultuurwetenschappen gestuurd? 🙂 Gelukkig binnenkort eindelijk weer eens een bezoekje aan Books 4 Life.
Heerlijk al die boeken die iedereen heeft en nooit las, gaan lezen. Ik doe het soms ook. En waar ik het helemaal mee eens ben, is dat je zo ongelooflijk veel van je kinderen kunt leren.