try out

Doni was op het randje van radeloos. Hij liep door zijn eigen bos, en hij herkende niets. NIETS! Net nog was hij langs de kusboom gekomen. Die heette zo omdat hij daar zijn eerste kus gekregen had, of gegeven, het is maar hoe je het bekijkt. Aan Astrid van Astrid. Het was geen romantische kus geweest, maar een durf-jij-kus. Ze hadden beiden hard gatsie! geroepen en ze waren verder gegaan met rennen, klimmen hutten bouwen en ze hadden die dag voor het eerst met de fiets van de hoge steile berg af gedurfd. Samen met Astrid durfde hij alles. Maar dat was ooit. Astrid was al lang geleden verhuisd, en die hoge steile berg was nu een flauwe heuvel. En zelfs dat niet meer, sinds een paar minuten. Doni vreesde dat nu zijn hele bekende bos ‘ooit’ was. Hij had al drie keer geprobeerd terug te lopen naar de kusboom op de heuvel, maar bij elke stap werd het landschap vreemder. De struiken waren wilder, de bomen waren groter. Hij was niet langer in een bos. Het was een woud. Vreemder en vreemder. In de verte zag hij dat het woud lichter werd. Zou dat de rand zijn? Doni liep die kant op. Hij liep onder de schaduw van de bomen uit en kwam op een grote ronde open plek. Iets verderop stond een bord op twee palen, in het gras. Doni zag meerdere borden in een cirkel staan, zo te zien allemaal met de tekst naar het woud gericht.

Reiziger die verder gaat, dit is het land van de rijzende geest, het land waar alles bestaat.

Doni had snel gelezen, en kreeg een beeld van een blauwe vogel op één been in zijn hoofd. Toen hij ontdekte dat hij het verkeerd had gelezen kreeg de reiger een koffer in zijn vleugel, de vleugel werden de hand van een man met een regenjas en een hoed op een perron. Zo ging dat bij Doni. Alles wat binnenkwam, of hij nu iets las of hoorde, projecteerde een film in zijn hoofd. De reizende geest werd de geest van Alladin, die met een koffer naast de man kwam te staan. Nee, dat was de verkeerde ij. De geest werd groter tot hij het hele plaatje vulde, en toen pas las Doni het laatste gedeelte nog een keer. Het land waar alles bestaat. Het duurde even voor dat het binnen kwam. ALLES. Dus ook . .

Doni sliep slecht. Hij had last van nachtmerries. Elke oneven nacht. Bij het naar bed gaan ’s avonds ging hij na of de nacht daarvoor een nachtmerrie-nacht was geweest. Als dat zo was, deed hij met een gerust hart zijn ogen dicht. Als de vorige nacht een goede nacht was geweest, wist hij wat hem te wachten stond. Meestal ging hij dan lezen, in de hoop vanzelf in slaap te vallen. Hij vermoedde dat deze manier van denken de nachtmerries misschien wel zouden aanwakkeren, maar die wetenschap hielp hem niets. Hij had al vaak heel hard gedacht: “niet aan nachtmerries denken”, maar dat hielp niet. Niet-aan-de-nachtmerrie is evenveel nachtmerrie als wel-aan-de-nachtmerrie. In die nachtmerries werd hij achtervolgd door reuzenmuggen. Alleen al het geluid ging door merg en been. Doni wist dat er achter de reuzenmuggen nog iets veel ergers zou komen. Wat wist hij niet, maar het vreselijker was dan hij zich voor kon stellen. Hij hoefde zich dat niet voor te stellen, hij kon dat voelen. Hij noemde het ‘Het Ding’. De nachtmerries bestonden uit één lange achtervolging, op de vreemdste plaatsen. Maar altijd kwam op één of andere manier bij zijn eigen huis uit, dat dan boven op een berg stond, of achter een waterval. Doni rende dan naar binnen, de trap op naar zijn kamer. Daar deed hij zijn raam open, en sprong naar buiten, want als hij op de grond kwam werd hij wakker. Zijn dromen waren zo levensecht dat hij daar op de vensterbank altijd even twijfelde. Als ik nu niet droom breek ik mijn benen. Dat was ook een keer gebeurd. Doni was uit zijn raam gesprongen en was niet wakker geworden. Hij hoorde een luide krak! en voelde een hevige pijn. En toen pas werd hij wakker.

Op de open plek hoorde hij achter zich het geluid van de muggen. Ze kwamen uit het woud. Doni rende de open plek over, en wilde aan de andere kant het woud in, maar ook daar kwamen nu muggen vandaan. Doni rende rondjes, als hij lang genoeg uit het bereik van de muggen zou blijven moest zijn huis ergens zijn. Maar er waren te veel  muggen. Doni zakte door zijn knieën, deed zijn handen voor zijn oren en zijn ogen dicht, en zei hardop tegen zichzelf: “Dit is een droom!”

2 thoughts on “try out”

Laat een reactie achter op Rob Alberts Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.