schrijven en huid kruipen

Mevrouw Hufnägel en de kinderrechter zijn de enige karikaturen in mijn theatervoorstelling.

Ze hebben geen diepte, en zijn er alleen maar als struikelblok en/of boksbal voor mijn andere karakters.

Ze worden niet voor niets vertegenwoordigd een massief blok piepschuim, in plaats van door een letter. (Dat was trouwens een uit nood geboren vondst. Het piepschuim was net genoeg voor 5 ‘letters’ dus de kinderrechter en mevrouw Hufnägel moesten er eentje delen)

Voor de kinderrechter is dat niet erg. Die vertegenwoordigd een instituut. Maar ik heb het gevoel dat ik mevrouw Hufnägel onrecht doe.

Daarom wil ik een achtergrondverhaal voor haar schrijven. En dat is nog best moeilijk, in de huid kruipen van de mensen die zo anders denken dan ik. Mensen die zelfs mijn ‘vijanden’ zijn geweest, omdat ik met door hun regels en normen in de hoek heb laten drukken.

Het begin is er. Ik hoop dat het verhaal woensdag af is.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.