Een aflevering uit “Afscheid van muziek”.
Deze is van toen Ingrid mijn vriendinnetje was. Ik heb daar niet eerder over geschreven omdat het een beetje pijnlijk is. Ingrid heeft het uitgemaakt met mij. Dat deed zeer. Een week later maakte ze het weer aan, uit schuldgevoel. Stom dat ik daar ingetrapt ben. Stom voor ons beiden.
Ik paste niet bij Ingrid. Ingrid was stoer. Ik niet. Ik was wel eigenzinnig. Droeg bonte kleren, blondeerde mijn haar met waterstfpreoxide, verfde één schoen blauw en de andere groen.
Maar stoer was ik eigenlijk niet. Mijn muziekkeuze was bijvoorbeeld veels te veilig.
Ingrid was fan van Siuouxi and the Banchees. (Suzie, moet je zeggen), en Joy division. Ik vond dat eigenlijk maar niks.
Gelukkig was Ingrid ook meisje genoeg om te genieten van een leuke jongen met een goede stem. Dus mijn elpee van Paul Young was goed. (Michael Jackons Billy Jean vond ze ook geweldig).
Come back and stay. Dacht ik. En niet Come back en ga weer weg. Twee keer hartepijn. Maar vooral omdat ik zelf te laat door had dat we niet bij elkaar pasten, en mezelf daardoor nog dommer vond. Drie keer hartepijn. Ook nog eens afgewezen door mezelf.
Herkenbaar. Mijn haar was ook geblondeerd en ik droeg puntschoenen. Ik luisterde eerst naar Paul Young en later naar Siouxie. De eerst ben ik vergeten, maar de laatste staat nog steeds regelmatig op.
En toch ben ik ook niet stoer.