Niemand niemand heeft mij verteld

ogenvatijgers

Ik houd van kinderboeken.

Ook in mijn studietijd sloeg ik geen kinderboekenweek over. Ik kreeg dan van mijn moeder, die deze liefde deelde, een boek.

In het eerste jaar van mijn studie (1980) was dat Otje.

In 1982 was er tot mijn grote vreugde een nieuw boek van Tonke Dragt. En nog wel een vervolg op “Torenhoog en Mijlenbreed”.

“Ogen van Tijgers”

Ik heb het zojuist weer een keer herlezen. Het blijft een verrassend goed boek.

“1984”

Maar dan beter.

Ook Tonke Dragt beschrijft een wereld waarin alles onder controle moet zijn. Minder extreem, en daardoor realistischer.

Ik vond als puber “1984” al een beetje pamflettistisch. Mijn (enige) grote triomf op de middelbare school was een boekverslag waarin ik haarfijn uitlegde hoe in “1984” het verhaal leed onder de boodschap.

Tonke Dragt trapt niet in die valkuil. Haar boek gaat over mensen.

Mensen die niet in de hokjes passen.

Haar beschrijving van de toekomst is tegelijk gedateerd en vooruitziend. (In Torenhoog en Mijlenbreed, uit 1969 voorspelde ze al het luisterboek, en de ontlezing)

Haar beschrijving van mensen en hun worsteling met de maatschappij is vooral tijdloos.

In “Torenhoog en mijlenbreed” wil de planeetonderzoeker Edu de wouden van Venus betreden. Dat mag niet omdat ze te gevaarlijk zijn. Edu houdt zijn plannen geheim. Ik heb als kind ook mijn gevoelens en gedachten geheim gehouden. Die waren te wild voor de grote wereld, net als de wouden van Venus.

Waar wouden zijn als vuur zo heet, torenhoog en mijlenbreed.

Ruimte om te zijn wie je bent, in een wereld die alles voorspelbaar wil houden.

(Gaat “Otje” daar niet ook over?)

Gezien worden.

Je gedachten en gevoelens durven delen zonder bang te zijn dat mensen je gek vinden.

Verbondenheid.

Het zijn ook de thema’s van nu.

 

Ik heb alle Tonke Dragt boeken aan mijn kinderen voorgelezen, meerdere keren.

Maar “Ogen van Tijgers” is een Young Adult boek.

Mijn jongste dochter heeft dat dus zelf gelezen, in de brugklas, voor school.

Ze was er door gegrepen. Hoezeer, besefte ik pas toen ze zag dat ik het las, en we het er over hadden.

Er komt een gedicht in voor van Walter de la Marre: “Under the Rose”.

Wies kende het uit het hoofd, ook het Engelse origineel. Ze droeg het het voor, in de Nederlandse vertaling van Tonke Dragt zelf.

Niemand, niemand heeft mij verteld
wat niemand, niemand weet
Maar ik weet nu waar het eind van de Regenboog is,
IK weet waar er groeit
Een boom die Boom des Levens heet,
Ik weet waar er vloeit
De Rivier van de Vergetelheid
En waar de Lotus bloeit
En ik- ik heb het woud betreden, waar
In vlammen, roze en goud,
Verbrandend- en herrijzend steeds
De Feniks zich ophoudt.

Niemand, niemand heeft mij verteld
Wat niemand, niemand weet.
Verberg je gezicht in een waas van Licht,
Die met zilver schoeisel treedt –
jij bent de Vreemdeling die ik het best ken,
Van wie ik het meeste hou.
Je kwam van het Land tussen Waken en Droom,
Koud van de Morgen-Dauw

 

Ik luisterde, en kreeg tranen in mijn ogen.

 

Gezien worden.

Verbondenheid.

 

The song of the wanderer.

by Walter de la Marre

 

Nobody, nobody told me

What nobody, nobody knows

But now I know where the rainbow ends

I know where there grows

A Tree, that’s called the Tree of Life

I know where there flows

The river of All-Forgotteness

And where the lotus blows

And I, I’ve trodden the forest

Where, in flames of gold and rose,

To burn and then arise again

The Phoenix goes.

Nobody, nobody told me

What nobody, nobody knows

Hide thy face in a veil of light

Put on thy silver shoes

Thou art the stranger I know best

Thou art the sweet heart, who

Came from the land between Wake and Dream

Cold with the morning dew.

 

5 thoughts on “Niemand niemand heeft mij verteld”

  1. Ken het gedicht nog steeds uit mijn hoofd, in het Nederlands en het Engels 😉
    Ik zat net te bedenken dat ik het inderdaad ook een mooi boek vind (al zou ik niet precies kunnen zeggen waarom), toen jij mij al noemde 🙂

  2. Mooi beschreven! En inderdaad een geweldig boek over echte mensen. Ik vind het niet gedateerd, want al zijn het geen gemanipuleerde robots maar Facebook of de NSA die ons in de gaten houden en al zijn de meesten van ons niet telepathisch aangelegd, een wereld waar we moeten vechten om onze gedachten tolvrij te houden is aan de orde van de dag. Net als het recht om te houden van wie je wilt – zie Jock en Anna.

Laat een reactie achter op Wies Voerman Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.