Luisteren is ook: je laten raken

HET GESPREK stap 5

Je luistert naar me.

Je ziet me, hoort me.

Je knikt begrijpend.

Je zegt: “Ik snap je helemaal.”

Je kunt zelfs verwoorden hoe ik me voel.

Ik voel me helemaal begrepen.

Maar dan.

Durf je verder te gaan?

Durf jij je te laten raken?

Gaat je hart open, en kom ik binnen?

Of bekijk je me van een afstand, heb je me begrepen omdat jij daar ook ooit was, maar ben je al weer verder, wil je wel een luisterend oor zijn, omdat je mij dat gunt, maar wil je niet te zeer geraakt worden door wat ik zeg?

Als jij bij mij laat, wat bij mij hoort . . .

. . . dan blijf je dicht.

Je gaat je bijna gedragen als een coach of therapeut. Je geeft misschien nog net geen advies, omdat jij zo wijs weet, dat ik mijn eigen weg moet gaan.

Maar je blijft wel op afstand.

Echt contact hebben we dan niet.

Hoe goed je me ook snapt.

Er blijft een kloof.

Je laat me niet binnen.

Als jij onveranderd, ongenaakbaar blijft in ons contact, waarom hebben we dan contact?

Waar is dan de gelijkwaardigheid?

Ben ik je vriend of je cliënt?

 

Luisteren is niet alleen begrijpen.

Luisteren is ook geraakt durven worden.

Luisteren is de bereidheid de ander binnen te laten.

Luisteren is jezelf laten veranderen.

Hoe, dat bepaal jezelf. (Ik kan vast verklappen dat dat stap 6 is.)

Maar nooit dezelfde blijven.

Want nu . . .

. . . nu moet je jezelf openen voor echt contact.

 

Dit is deel 5 van de serie “Het gesprek”

<< Hier staat de inleiding

< deel 4                                   deel 6 >