Als een kind in een snoepwinkel,
met zijn tong het gaatje voelend,
en morgen een afspraak bij de tandarts.
maar dan anders
Als een puber in de klas,
die starend
naar zijn net teruggekregen vier komma zes
met zijn rug de leraar volgt,
die slenterend door de klas
alle hoge cijfers hardop voorleest,
met daarbijbehorende complimenten.
maar dan anders
Wel zo oud in ieder geval,
dat gevoel,
als kauwgum op de vloer
en net zo vies.
Net als je denkt dat het weg is,
voel je het weer
plakken onder je schoen.
Dan is er weer dat zacht en asymmetrisch tikken
bij lopen.
Want het internet staat vol
met mooie mensen
en de kauwgum op mijn ziel
roept bij alles,
verwijtend:
“dat ben je niet.”
En mijn verstand zegt
“dat hoef je niet”.
Maar mijn verstand
is dit keer de tandarts,
de kauwgum niet suikervrij
en schuldgevoel
een machtig wapen.
Je gevoel, je verstand
Het realisme vaak tegensprekend
De vragen, de antwoorden
Vaak een groter probleem
Dan de werkelijkheid zoals deze is
Een objectievere kijk te vinden
Bij de mensen om je heen
Luister naar ze, vertrouw op ze
Geloof ze en bouw op ze
Je bent zoals je bent
De wereld is zoals deze is
Maar je eigen blik hierop
Vaak vertroebeld, vaak vertekend
De werkelijkheid rooskleuriger
Dan diegene die zich in jouw hoofd bevindt
Trek de kauwgum van je ziel
Zet je roze bril op
En bezie de wereld, bezie jezelf
Zoals je het zou willen bezien