Jij hebt het gedaan

Er is iets vreemds aan de hand.

Ik weet nog niet wat het is, dus ik begin maar gewoon te schrijven. Dat heeft al eerder geholpen. (Heb ik afgekeken van Peter Pellenaar)

Ik merk nu voor het eerst dat ik loop te zoeken naar iets om over te bloggen. Dat las ik eerder op andere blogs, maar ik had daar zelf nooit zo’n last van. Toen ging ik me af vragen wat de oorzaak van was van die writersblock, en ik ben tot de conclusie gekomen dat jij de schuldige bent.    

Voor het eerst denk ik na over hoe het gelezen gaat worden, dit blog. Voor het eerst denk ik: “ik moet ze niet teleurtsellen, die lezers”.

En dat is vreemd, dat ik dat nu pas denk. Want die lezers zoek ik natuurlijk al lang doelbewust op. Ik ben niet gaan bloggen om alles voor mezelf te houden. Ik wil gelezen worden. ik kijk ook naar mijn bezoekersantallen, en wordt blij als die omhoog gaan.

Kennelijk heb ik mezelf voor de gek gehouden.  Ik heb een manier gevonden om tijdens het schrijven niet aan mijn lezers te denken. Ik weet dat ik dat doe, want alleen al het typen van “mijn lezers” doet de rillingen over mijn rug lopen. Ik doe het nog even voor de zekerheid: “mijn lezers”. Ja hoor, nog steeds. Zelfs als ik het tussen aanhalingstekens zet.

En hier ben ik dan toch. In gesprek met jou. tenminste zo voelt het. Want ik die nu twee dingen:

  • ik schrijf rechtstreeks op wat ik denk (Eerlijk waar, ik weet echt niet waar dit naar toe gaat)
  • ik praat rechtstreeks tot jou, ook al hoor je me niet en lees je dit straks pas: je bent toch nu al aanwezig, zonder dat je dat zelf weet.

Het voelt goed, maar ik wordt er ook verlegen van.

Ik pauzeer even en maak van de pauze gebruik om twee categorieën aan te klikken. Vriendschap schiet me als eerste te binnen. Dat komt door de lieve reacties die ik vaak op mijn blog krijg. Open en bloot is de tweede want ik deel hier rechtstreeks wat ik nu over mezelf ontdek.

Die verlegenheid bijvoorbeeld. Die komt voort uit het benoemen van wat er eigenlijk al lang is. Erkennen dat ik publiek wil. Erkennen dat ik dolblij ben met jou als lezer. Daarmee bewust worden van het feit dat dat verplichtingen schept. Als jij de moeite doet om hier regelmatig te komen, heb ik de plicht je waarde te bieden voor je tijd. (Poeh! en ik weet niet eens wat je hier haalt! “Psst,” fluister ik mezelf in mijn oor, “call to action! Vraag je lezers wat ze hier graag willen lezen! “Rot op met je call to action!, je bent geen hoer!”, roep ik mezelf terug)

Dat is die writersblock waar dit blog mee begint en die anderen al eerder hadden. Ik weet dat Elja en Marjolein hier mee worstelden. Perfectionisme is een woord dat genoemd werd. Het moet wel ergens over gaan. En dat gevoel heb ik dus nu voor het eerst.

En voor het eerst vraag ik me af hoe je dit leest. Wat je er van vindt. Of het wel goed genoeg is.

Kan ik die knop weer om zetten? Kan ik straks weer gewoon lekker voor de vuist weg schrijven? Lekker tegen alle marketingregels de dingen schrijven die ik wil zeggen? Niet omdat jij ze wil lezen, maar omdat ik ze kwijt wil?

En als ik die knop weer om zet. Is het dan verachting voor mijn lezers? Jij doet er niet toe?

Lieve lezer, jij doet er toe. Zelfs als ik me zelf voor de gek weet te houden dat dat niet zo is. Ik hou van je.

Liefs

Jacob Jan

11 thoughts on “Jij hebt het gedaan”

  1. Dank je dat je de tijd wilt nemen om je gedachten op “papier” te zetten en met ons wilt delen. Ik lees je blog niet dagelijks maar kom zo af en toe eens langs, met veel plezier en soms een traan.

  2. Hallo,

    Las vanmorgen je blog, de meeste blogs trouwens die voorbij komen.
    N.a.v. je blog: het is toch zo dat ieder mens erkenning waardeert, dus je schrijft toch in ieder geval ook voor anderen….in de hoop dat zoveel mogelijk mensen jouw breinwrochtels lezen.
    Het getuigt m.i.ook van moed en de moeite,tijd geven en nemen om elke weer het e.a, op papier te zetten.
    Meestal getuigen je blogs van een voor mij onthutsende eerlijkheid( zo van , hij durft dat zomaar op te schrijven) en dat is toch uitzonderlijk in deze tijd.
    Dus Jacob, blijf maar lekker schrijven, ik kom langs met een brede armzwaai, Hoi Jacob!

    G.

    1. Ja he?

      vind ik eigenlijk ook. Maar nu kom ik in een Catch 22 situatie. Als mijn lezers vragen om de wensen van mijn lezers te negeren…… wat moet ik dan doen? 🙂

  3. Uiteraard werd ik in eerste instantie getriggerd door je naam. Maar je writersblock herken ik. Er is al zoveel geschreven. En waarom moet ik nu weer reageren op iets waar de rest van de wereld ook op gaat reageren. Maar ja, ieder heeft zijn eigen invalshoek.
    Een blog zit in een klein woordje in de krant dat zijn eigen leven gaat leiden in mijn hoofd tot mijn hoofd er aan lijdt. En dan moeten de lezers er aan geloven. Als ze het lezen. (inderdaad, das altijd de vraag). Ga door!

  4. Als ik een tijdje geen blogs kan lezen, meestal uit tijdsgebrek of omdat we op internetloze vakantie zijn, en nadien de schade probeer in te halen, merk ik dat ik altijd eerst naar dezelfde blogs surf. Mijn favorieten dus. Op zo’n moment gooi ik ook altijd enkele blogs uit mijn bloglines. (Voor de leken: een website waarop je de blogs die je wil volgen, kan invoeren. Er staat nu een icoontje onderaan mijn computerscherm. Als er een nieuw bericht wordt gepubliceerd op één van de door mij ingevoerde blogs, verschijnt er een sterretje op dat icoontje en kan ik de inhoud van het bericht gaan lezen op de bloglinessite.) Blogs die ik bij nader inzien toch niet zo interessant vind. Vreemd genoeg zitten daar af en toe heel populaire blogs bij, zelfs blogs die de media halen. Maar die mij dus niet kunnen boeien.
    Ik hou van vlot geschreven blogs met de nodige humor en variatie. Geen lang uitgesponnen dagboek die op een saaie manier worden opgesomd of verteld. Foto’s zijn leuk. Op Youtube-filmpjes klik ik zelden. Dat duurt te lang. Af en toe eens een ongezouten mening is ook leuk. Zelfrelativering. Tips. Om inspiratie op te doen die ik toch niet in de praktijk krijg omgezet. Maar kom. Slecht geschreven: wordt afgevoerd. Bloggers die zichzelf geweldig lijken te vinden: worden afgevoerd. Eenzijdige blogs (zijnde alleen foto’s of alleen kinderverhalen): afgevoerd. Kortom, ik moet het leuk blijven vinden om bij de blogster/blogger in kwestie ‘op bezoek’ te gaan.

    Weet je Jacob Jan, jij bent zo´blogger die voorlopig niet verveeld ook al heb je even een writersblock, het komt vanzelf weer goed. Omdat ik de schuldige ben weet ik zeker dat dit van tijdelijke aard is en dat je welkom bent onder ons gewonen mensen die graag worden vermaakt door je geleuter. Ik heb ineens het gevoel dat je morgen van je writersblock af bent :).

  5. Ik moet zeggen, het gaat je goed af, schrijven tijdens een writers block. Een geslaagd experiment, dus. Ben je er zelf ook tevreden over?
    Het is inderdaad soms vreemd hoe je tijdens het schrijven ongemerkt een kant op gaat die je vooraf niet had kunnen voorspellen, of die je zelfs niet hebt kunnen sturen. Je kunt je hoofd er over breken, of het gewoon aanvaarden. Ikzelf heb voor het laatste gekozen.
    Dit soort ontboezemingen passen helemaal bij hoe ik jou heb ‘leren kennen’. Van mij mag je doorgaan met deze blogexperimenten. Ik kom met plezier terug om te lezen.

  6. Beste Jacob Jan. Vriendschap vind ik een mooie categorie om deze blog onder te plaatsen. Door het bloggen en lezen van blogs zijn vele #blogpraters me zeer dierbaar geworden, ook al heb ik jullie nooit ontmoet. Ik blijf ook maar worstelen met dat schrijven. Iedere dag werd me te veel, maar nu ik dat heb opgegeven lijkt het alsof mijn schrijfspier weer lui wordt en ik met moeite één blog per week schrijf. Ik ben voor mezelf aan het onderzoeken wat nu het beste werkt en vermoed dat het toch zoiets wordt als dagelijks heel relaxt schrijven, zonder verplicht te zijn om mijn bedenksels te posten. Ik verlang naar die regelmaat, zonder de druk van het moeten. Ik lees je niet altijd, maar wanneer ik dat doe altijd met bewondering en interesse. Ik voel je vriendschap en vind het heel knap hoe jij steeds weer dat contact zoekt met die lezer en dan vraagt om feedback. Wat mij betreft: geslaagd experiment: jouw schrijven zonder onderwerp of plan.

Laat een reactie achter op jacolinesteegstra Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.