Hee, mezelf …
-ja?
Ik zit een beetje in de knoei.
-Toch niet met mij, hoop ik?
Nee, niet met jou, met meze.. oh eh ….
– ah, je bent er. je bent in gesprek met mij. Echt in gesprek. Dat is goed, want het heeft even geduurd. Waar was je mee bezig?
Met mijn verantwoordelijkheden. Die oppakken. Alles goed willen doen.
-en toen vergat je om er plezier in te hebben?
Ja. Dat komt door die zware verantwoordelijkheden die ik nu voel.
-en wie heeft jou wijs gemaakt dat verantwoordelijkheid en plezier elkaar uitsluiten?
Nou, kijk. Ik voel gewoon de druk
– Ah. Die druk. Naar wie moet je eigenlijk die verantwoording afleggen?
Naar mijn publiek natuurlijk. Die hebben recht op ..
-die hebben vooral recht op een Jacob Jan die lekker in zijn vel zit, denk je niet?
…
-Dus even opnieuw. Naar wie moet je eigenlijk die verantwoording afleggen?
Naar al die stemmen die zeggen dat ik hard moet werken. Dat ik nu wel leuk mijn baan op kan zeggen, maar dat dat niet betekent dat ik kan flierefluiten.
-Ah, die oude. Waarom is die terug? Waarom wordt het nu spannend? Denk je dat er een vonnis geveld gaat worden?
Nou, ik moet die zalen vol. Dat wel of niet lukken voelt als een vonnis. Ik moet de sterren van de hemel spelen. Ze moeten het geweldig vinden, niet zomaar een beetje aardig. Dat voelt ook als vonnis.
– Lieve jongen, wie is hier aan het vonnissen?
…
– Juist, jijzelf. Laat je mij ook even meebeslissen? Ik ben ook jezelf. Het is goed.
Maar ..
– Het is goed punt.
Maar ik kan beter.
– De enige manier waarop jij beter kunt, is je plezier terug vinden. En om je plezier terug te vinden moet je je vertrouwen terug vinden. Ik ben je vertrouwen. Je hebt me gevonden. Het feit dat je nu met tranen in je ogen zit te tikken is genoeg bewijs, dunkt me. Geef je over. Je staat zo strak. Laat los, en voordat je gaat roepen dat dat een cliché is: NOU ÉN!
…
-rechts van je staat het knopje publish, nee niks geen ge-schedule. Gewoon op drukken. Ja, die tweet mag morgen.
Hi Jacob-Jan,
Lijkt alsof deelpersoonlijkheden vechten over wie gelijk (=de macht) heeft. Ik weet niet of je de metafoor van de krabben kent?
Vang een krab en zet hem in een mand. In no time zal hij eruit klauteren en weer vrij zijn.
Zodra er echter meerdere krabben in die mand zitten, zal geen krab uit de mand komen. Simpelweg omdat de andere krabben ook proberen te ontsnappen en elkaar daardoor telkens omlaag trekken.
Deelpersoonlijkheden kunnen, in tegenstelling tot krabben, met elkaar in overleg. Om te komen tot een voor elk deel acceptabele aanpak.
Een innerlijke dialoog over de verschillende belangen van die deelpersoonlijkheden loont. Ik spreek uit ervaring
Het voelde niet als gevecht, maar waar je gelijk in hebt is dat de ene stem de ander leidt. Dat zocht ik ook even, die schouder Vandaar.
Ik vind het hele proces dat vooraf gaat aan je show en het feit dat je dat met ons deelt interessant en ook moedig. Ik herken de dialoog met jezelf maar ik ben niet zover dat ik mijn verantwoordelijkheden durf te nemen. Ik vrees dat ik blijf uitstellen tot de man met de zeis aan de deur klopt.
Ludieke, ik trap een open deur in, maar als je niet zelf kiest, maken anderen keuzen voor jou. Onnodig om te zeggen dat dat zelden keuzes zijn die jou happy maken. Maar wachten tot je denkt niet anders meer te kunnen dan ‘de knoop doorhakken’ (de man met de zeis) is menselijk en herkenbaar. Soms betaal je dan wel een onevenredig hoge prijs (burn out of zo).
Hej Jacob Jan,
Gewoon heel goed luisteren!
Naar jezelf dus.
Knuffffffffffffff
Wat een mooie vergelijking draagt jos daar aan. niks wat ik zeg gaat je helpen natuurlijk. Wat ik wel wil zeggen is dat ik die krab ben in dat mandje, tussen al die andere krabben. En dat ik me steeds naar beneden laat trekken. maar op de rand van de mand zitten een aantal figuren die me aanmoedigen om toch even door te pakken, zodat het me lukt die andere krabben af te schudden. Eén van die figuren ben jij.
Jacob Jan, wat een waanzinnig mooi compliment van Eef aan jouw adres! In ontvangst nemen!
Overigens sluit ik me bij haar compliment aan!
Ik ben je publiek
ik ben al lang een fan
Ik vraag zeker geen verantwoording
Ik ben familie en
Ik geniet van je
Goh, dat is een waar ding Peter.
Ik ben al dagen met je in de weer Jacob Jan.. ik vind het zo dapper en nog veel knapper wat je doet. Want… je bent echt steengoed. Voor mij valt alles op zijn plek
liefs Ineke