ik ga niet trainen, maar verhalen vertellen, dacht ik

Natkanenflipover

Als je zegt dat je iets NIET gaat doen, is de kans erg groot dat je het gaat doen.

– dag Jacob Jan, wat is het nu weer dat je niet ging doen?

Trainen

– oh, en dat ga je toch doen?

ja

– voordat je vertelt waarom je het nu wel gaat doen, en hoe dat komt, zeg eerst eens even waarom je niet meer wilde trainen

eh . . . nou er is dat gedoe met opdrachtgevers, die van alles van de deelnemers willen, terwijl ik alleen aan de gang wil met wat er op dat moment speelt. Meestal als ik een opening had gedaan, een verhalenronde, was er al zo veel gebeurd, dat ik dacht: laat dit eerst maar even zakken, er gaan nog wat kwartjes vallen, nu niet het proces in de weg zitten met leerdoelen die per se gehaald moeten worden.

– juist, en heb je er wel eens aan gedacht om trainingen te geven waarbij de deelnemers zelf de opdrachtgever zijn?

Ja, maar waar vind ik mensen die daarvoor zelf gaan betalen?

– dat is niet de goede vraag, en dat weet jij ook, de vraag is wat houdt je tegen om die trainingen aan te bieden?

Ach weet je, er zijn  al zo veel trainers en coaches

– en weer draai je er om heen, je weet donders goed dat jij iets te bieden hebt wat andere trainers en coaches niet doen

eh . .

– is dat het? valse schaamte?

Ja, als ik eerlijk ben wel. Het is nog als wat om te zeggen dat je iets bijzonders kunt met mensen

– en als het waar is?

Ik weet niet of het waar is, dat is het punt!

– maar daar is nu iets in veranderd, toch? vertel eens

Nou, ik was woensdag bij Xandra (Jacob Jan praat over Xandra van Hooff, gaaf mens red.) en toen ging het kriebelen, ik geloofde er wel in, sterker nog, ik zag het helemaal voor me

– en wat maakt dat het nu anders is?

Ik durf nu resultaten te beloven.

– wacht even, je bent theater gaan maken omdat je juist geen resultaten wilde. Theater was jou manier van training geven. Mensen aanraken, iets in gang zetten, en dan loslaten. Mensen naar huis sturen met een vol hart en iets om over na te denken. Dat was het toch? Geen begeleidende rol voor jou. Niet verder weken naar een resultaat. Wat maakt dat het nu anders is?

De samenwerking met Xandra. Kijk ik denk dat ik bang was voor de verantwoordelijkheid van dat proces. Maar samen met Xandra durf ik die verantwoordelijkheid wel aan. Je moet namelijk ongelofelijk veel schakelen in zo’n proces. Daar is ruimte voor nodig. Die ruimte is er als je met iemand traint die op dezelfde golfengte zit. Dan kun je wisselen van rol. Dan kan ik kiezen om ergens op in te zoomen omdat ik weet dat Xandra het overzicht heeft, of andersom.

Het is verschrikkelijk cliché maar samen is echt veel meer dan de som der delen. Er ontstaat iets magisch als we samen bezig zijn.

– je voelt krachtig hè?

Ja, het is alsof ik een slapende leeuw wakker maak, of zelfs een draak. Iets dat ik slapend hield omdat ik bang was voor zijn kracht. En het werkt door. Ik weet nu dat ik die kracht ook op het podium kan gebruiken, en voor de vertelsessies.

– je hebt mij eigenlijk helemaal niet nodig om dit verhaal te doen hè? Ik zit hier een beetje aangever te spelen, maar je hebt het zelf allemaal al op een rij.

Ja, dat is waar. Kijk, ik heb al heel lang geleden twee workshops gedaan bij meesterverteller/trainer/therapeut, Wibe Veenbaas, over het werken met verhalen en metaforen. Ik ben aan de slag gegaan met verhalen maken en vertellen, ik wist dat ik mensen kon aanraken en ontroeren, en daar wilde ik het bij laten. Geen verdere verantwoordelijkheid, vooral omdat ik zelf nog zo veel te leren had. Toen al zei Wibe dat ik die verantwoordelijkheid maar eens moest op pakken, omdat ik veel te bieden had. En nu pas neem ik die handschoen op. Nu pas weet ik dat het feit dat ik zelf een wandelaar op het pad ben, geen belemmering is om ook gids te zijn.

– zeg dat eens hardop, want dát is vandaag je echte ontdekking, dat je jezelf een gids durft te noemen

ik ben een gids

dank Xandra dat je dit hebt wakker gekust, en wat gaan we samen mooie dingen doen

– je mag ook jezelf bedanken, dat theater heeft je sterk gemaakt

Ja, dat is wat ik helemaal alleen durf te doen, dat is waar ik ook mee door ga, en ik zie nu hoeveel krachtiger dat nog kan worden, en daarnaast ga ik dus trainingen geven, met Xandra.

 

Ik begeleid ook vertelgroepen, waar mensen via hun verhalen met hun levensthema aan de slag kunnen. Ik vond een tijdlang dat ik dat aan de meester over moest laten. Ik weet nu dat ik het ook kan. Op 18 juni doe ik een pilotgroep. Die zit al vol. Mail me als je aan een volgende groep mee wil doen: jacobjanvoerman@gmail.com

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

3 thoughts on “ik ga niet trainen, maar verhalen vertellen, dacht ik”

  1. En zo kom je via omdenken toch weer bij de basis en bij de dingen waar je goed in bent!
    Coachen en vertellen, spelen en coachen, samen en alleen.
    Mooier kan het niet worden!

Laat een reactie achter op Liesbeth Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.