En nu?
Ik leef er al een hele week lekker op los. Zonder me al te druk te maken.
Zelfs een pittig huiswerkconflict met mijn dochter kan me niet echt lekker van mijn stuk brengen.
Waar moet ik dan nog over bloggen?
Want ik ben gewoon bere-gelukkig, en ik vraag me niet eens af of dat zo maar kan.
Nee, da’s niet waar. Ik vraag me dat wel af. En het antwoord is, ja dat kan. En ik geloof het nog ook.
Nou ja, kan zo maar weer een keer terugkomen, dat getob. Dan heb ik weer stof. Want de truuk van schrijven dat ik niks te schrijven heb, kan ik natuurlijk maar een keer doen.
Ben reuze benieuwd wat ik morgen ga schrijven.
Hey grappig, jij hebt dus de aanname dat je ‘alleen maar’ kan schrijven als je iets te tobben hebt. 😉 en dat het eerder saai zou worden voor de lezer als je schrijft over ‘blije zorgeloze dingen’?
of vul ik nu teveel in 😉
Dan ben ik met jou heel benieuwd hoe je dat gaat tackelen inderdaad…tot morgen !
Hè bah, wat vervelend nou!!! 😉
Ik denk dat echt Leven, met een hoofdletter L gelijk staat aan loslaten. Dat je zo veel mogelijk van die momenten mag hebben.
PS dat is trouwens een interessant schrijfonderwerp lijkt me
Niets?
Ik ook! 🙂 Vol verwachting kijk ik naar mijn mailbox….
Ruilen? Ik zou soms best wat minder willen tobben! 😀
Dan ga je toch gewoon tobbedansen. Dan heb je weer iets om over te schrijven.