hoe de werkelijkheid een sprookje werd

Leve social media.

Dat gaf mij de kans om uit mijn schulp te kruipen, en woorden te geven aan mijn gedachten en gevoelens. Mensen te ontmoeten die me snapten, zodat ik mezelf ook kon snappen.

Eeuwig dankbaar ben ik daarvoor.

Maar uiteindelijk moeten we het gaan doen met de mensen met wie wij onze fysieke omgeving delen. Dat is de stap die we nu met zijn allen moeten zetten.  Dat schreef ik hier al.

Daarom kan ik blij worden van een initiatief zoals het Wijkbedrijf Nijmegen.

Werkzoekenden en werkgevers uit de wijk bij elkaar brengen.
Niet via vacaturebanken, maar door persoonlijk contact.
Geen ingewikkelde bureaucratische procedures, maar concrete oplossingen.

Dat klinkt als een sprookje, maar het is de werkelijkheid.

Ik kan het weten want ik ga dat sprookje vertellen. Donderdag, bij de opening. Daarom heb ik de afgelopen week een aantal mensen gesproken.

Die mensen vertellen allemaal het zelfde sprookje: Warmte en aandacht, gecombineerd met zakelijke daadkracht.

Ik ben dubbel blij met deze opdracht. Ik ben getuige van een heel mooi initiatief, waar de wereld een beetje mooier van wordt, én ik mag er over vertellen.

Als je wil mag je donderdag komen luisteren in Lindenholt Nijmegen. Open huis na 16.00 uur.

 

5 thoughts on “hoe de werkelijkheid een sprookje werd”

  1. Prachtig initiatief. Een mooi sprookje wat verspreid mag worden; warmte en aandacht, liefde en licht.
    Veel plezier donderdag!

  2. “Ik ben getuige van een heel mooi initiatief, waar de wereld een beetje mooier van wordt, én ik mag er over vertellen.”
    Wie kan hier nu niet (dubbel) blij van worden? Geweldig.

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.