Het leven is ook
de rafels.
Niet de kant en klare,
zoals die in een spijkerbroek zitten maar
de echte:
de niet bedoelde.
Mét schaafwond
misschien bloed,
maar zeker
dat schrijnende gevoel.
Leven is ook dat wat je niet wil.
Daar ja en amen tegen kunnen zeggen,
is een levenstaak.
Een lastige.
Moet je daar dan ja en amen tegen zeggen?
Lukt mij niet altijd hoor
Mij ook niet, maar ik weet diep van binnen dat ja zeggen tegen het leven, betekent ja zeggen tegen alles.
En als je dat kunt, kun je meer.
Het een kan niet bestaan zonder het ander
Geen geluk zonder te weten en te beseffen
Wat ongeluk(kig zijn) precies inhoud
Dat wil natuurlijk niet zeggen
Dat je blij hoeft te zijn met de rafels
Echter het beseffen dat het erbij hoort
Zorgt ervoor dat wanneer je gelukkig bent
Je dit extra goed ervaart
Even zomaar iets wat in me opkwam.
wauw, au, ik geniet en denk door. Komt wel binnen je blog!
Rafels zijn voor mij het zoeken, het vallen en weer opstaan. Het hebben van ervaringen die ik misschien liever niet had, maar zonder deze ervaringen was ik nu niet wie ik ben of kan ik niet worden wie ik (misschien onbewust) wil zijn.
Ik heb er toevallig vanmorgen over geschreven op m’n blog. 🙂 Dank voor de aanvulling. Mooi!
mooi, die rafels
rob
Mij uit het het gegrepen. Alleen soms zijn er zoveel rafels. …