Ik denk wat af, en het meeste is nergens voor nodig. Ik denk mezelf ook vaak uit het hier en nu.
Ik bereken bijvoorbeeld dat het 11 januari weer even vroeg donker is als nu, maar dat het dan alweer de goede kant op gaat. (NB! 15 december is de dag waarop het ’s avonds het vroegst donker is, en de berekening klopt niet helemaal. Hier zie je dat het op 6 januari even vroeg donker is als vandaag)
Vanmiddag berekende ik halverwege mijn fietsrit dat ik met de auto al thuis geweest zou zijn. Zelfs mét file. Ik zie mezelf dan al mijn warme huis binnenstappen.
Eerst was ik jaloers op mezelf, maar toen bedacht ik me dat ik het best goed had getroffen. Ik op mijn fiets had mezelf bij me, en die denkbeeldige zelf niet. Ik was opeens weer hier en nu, en speelde mijn spel met het weer.
Best een pittig spel.
Want de wind was koud, hard en tegen.
En er was donker en regen.
Maar ik was er.
Helemaal hier,
en helemaal nu.