Heb ik verdikkie tóch een niche te pakken

“Dit gaat geen volle zalen trekken.”

Schrijft Steven Gort.

En hij heeft gelijk, denk ik.

Het is geen kritiek. Het is de constatering dat ik een compact theater maak, dat soms net zo’n worsteling is als ik die met klassieke boeken heb.

Ik ervaar het als compliment. Want hij zegt er achteraan:

“Daarvoor is het te kostbaar. Te fragiel. In beleven. In begrijpen. In willen ondergaan.”

Ik neem je niet zo makkelijk mee, met mijn theater, maar ik neem je wel een stuk verder mee.

En dus wordt het zoeken naar publiek.

Want dat wordt straks één van mijn acties na de 25e. Als ik mijn tot nu toe laatst geplande try out speel.

Geleerde lessen op een rij.

Beter leren spelen, nóg meer loskomen. Nou ja, gewoon nog heel erg veel leren van het theatervak. Ik kom net een beetje in de bewust onbekwame fase, wat dat betreft.

Goede afspraken met theaters maken.

Kijken naar de prijs van het kaartje (want goede afspraken kosten geld)

En kijken waar ik mijn publiek vind.

Heb ik tóch zo maar een niche te pakken. Want mijn voorstelling is niet voor iedereen. Het is niet een avondje achterover hangen, en je laten vermaken. Het is hard werken, ook voor het publiek, heb ik inmiddels door.

Wel werk wat je genoegdoening geeft. Het kost wat, maar dan krijg je ook wat.

Dát publiek heb ik nodig.

Die niche.

(Rivella, noemde iemand mij ooit: beetje vreemd, maar wel lekker)

En misschien, heel misschien ga ik wat minder bloggen, om wat geconcentreerder te worden. Ook hier op mijn blog.

Om hier ook diezelfde compactheid te krijgen. Dan weten mensen wat ze aan me hebben.

Oejee, ga je dan een buitenkantje bouwen? Een merk?

Nee, dat ga ik niet. Ik ga stileren. En stileren kost tijd. Ach! Wat nou! Ik heb nog helemaal niks beslist. Dus vergeet die opmerking over dat stileren nou maar even. Dat heb ik niet gezegd, oké?

7 thoughts on “Heb ik verdikkie tóch een niche te pakken”

  1. volgens mij ga je wél volle zalen trekken, de kleinere namelijk.
    Schaven en liefhebben, én ik vermoed ook iets meer doelgroepgericht. is het een idee om organisaties te benaderen om én groupe aanbieding te doen?
    Met nagesprek.
    (Ik zeg zelf: doen! Maar dan wordt ook weer de oude theaterdocent en wereldverbeteraar in mij wakker hoor. Jij wilt óók gewoon ongewoon theater maken…

    brainstormen
    en schaven en liefhebben

  2. heb je wel eens aan huiskamer optredens gedacht? Of optreden in een restaurant of cafe in plaats van een theaterzaal?

    Minder bezoekers maar ook minder kosten. En misschien een intimiteit die goed past bij jouw verhaal.

    In Zwolle heb je overigens zalen en zaaltjes genoeg. Van elke omvang. Zoals bijvoorbeeld Het papenstraat theater. Ook in de categorie bijzonder zijn er kleine zaaltjes. Denk aan de Statenzaal (oude provinciehuis) of de verhalenboot.

    Doorzetten en uitzoeken wat werkt

    1. dank.

      Huiskamer zou kunnen, maar dan wel ooit een keer met een andere voorstelling. Deze is gemaakt voor een theaterzaal. Die ruimte en het licht heb ik nodig.

      Restaurants en cafés meid ik als de pest. Vreselijke plekken voor iemand met gehoorverlies.

  3. Mooie reflectie. Volgens mij las ik een zin die je ook in theater gebruikt. De zin: ‘Ik neem je niet zo makkelijk mee, met mijn theater, maar ik neem je wel een stuk verder mee.’ Dat zeg je over de klassieken, de meesterwerken Moby Dick

    Het was de eerste gedachte toen ik buitenstond. ‘Hier trekt hij geen volle zalen mee’. Aan de andere kant kan een goed verhaal dat mensen raakt, onverwachts een succes worden. Succes staat vaak los van kwaliteit. En daarom moet je in mijn ogen gewoon goed theater maken. Dat levert meer op dan een succesnummertje.

    Verder goed nadenken over de prijs. Met die 12,50 euro zit je te laag. Als mensen voor een concert dat nog eens heel slecht is, 75 euro betalen, waarom moet jij dan heel goedkoop zijn. Ik zou meer aan 20 tot 25 euro denken. Verder niet hoogmoedig zijn, eigenlijk elk aanbod accepteren. Dus ook bejaardentehuizen en kerken. Het kan tot onverwachte dingen leiden.

    1. Dank.

      kerken, buurthuizen, bejaardenhuizen vind ik helemaal prima. Maar niet met dit theaterstuk.

      Daar ga ik dan een ander verhaal voor maken, met een eenvoudigere setting. Hier stukken uit halen werkt niet. Deze moet compleet, of anders niet. Dat voel ik heel erg sterk.

  4. Lieve Jacob Jan,

    Kijk en daar heb je je schooljuf weer..
    Ik stond buiten en binnen in mezelf na de voorstelling. Je zet me aan het denken en voelen.
    Onderwijsbloed stroomt door mijn aderen … stukken uit je voorstelling zijn zeer geschikt op scholen voor leerlingen, als kapstok om zelf een stuk te spelen in combinatie met literatuur.

    Het totaal is zeer geschikt als studiedag voor leraren!! Overdenken en spiegelen … rollen die ze herkennen en.. je hebt zo’n hoog niveau dat moet ze aanspreken anders horen ze er niet bij, statusgevoelig als veel zijn (leraren zijn toch een beetje koning in eigen rijk).

    Alleen dacht ik.. ik zeg het na de 25 ste dan wordt je niet gestoord in je uitvoering van nu, ik zou dat zonde vinden, het is intensief en totaal anders en zo waardevol, houden zo.

Laat een reactie achter op Carolien Geurtsen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.