Ik heb er al vaker over geschreven.
Hier en hier bijvoorbeeld, en ik benoem het in mijn vertelvoorstelling.
Ik heb zelfs het lied van Boudewijn de Groot al een keer genoemd, hier.
Deze week actief bezig geweest met sociale veiligheid op school. (Naast de zorg die er altijd al is) Gisteren overlegd met een clubje over hoe dat nóg beter kan. Komt nog wel een keer een blog over, want ik vind dat het bijzonder is wat we doen.
En toen kwam dit lied weer in mijn hoofd. Ik wist de tekst niet meer helemaal precies, dus ik zocht het op.
En toen huilde ik.
En als ik huil dan weet ik dat er kracht op zit. Dat het wezenlijk is. Dat ik de kern raak.
Dat het goed is dat ik hier mee bezig ben.
Om te zorgen dat er meer is dat overleeft.
(Niet alles. Dat kan niet, en dat hoeft ook niet.)
Voor de overlevenden
Wie vertelt me van het leven?
Grote broer, die weet het best.
Als ik groot ben, wil ik even
groot en sterk zijn als de rest.
De poes vindt van niet.
Hij zegt: ik kan hem nu verstaan.
Als ik groot ben, is dat van de baan,
want grote mensen praten niet met poezen.
En nu ben ik groot
en belangrijk en student.
Grote broer, je bent nu dood,
ik heb je nooit als vriend gekend.
Je bent een zware man,
je bent een grote vreemde vader.
Een meneer die het weten kan.
Maar voor mij ben je alleen maar een verrader.
Vlinders zongen in de bomen,
vogels zaten op mijn hand.
Kleine man, je bent aan ’t dromen,
kom gebruik nu je verstand.
En dat heb ik nu gedaan.
Eerst was verstand een heel nieuw spel,
de poes kon ik niet meer verstaan,
de school werd na een week een hel.
Het paradijs is niet voor grote jongens.
Tot dusver heel normaal,
iedereen wordt eenmaal groot,
het overkomt ons allemaal
en een ieder sterft zijn kinderdood.
Je wordt een grote vent,
je wordt een trage lange jongen
die Tacitus en Wolkers kent
en al zijn dromen netjes heeft verdrongen.
Vlinders moeten rupsen worden,
vogels kruipen in hun ei.
Vliegen hoort niet in de orde
van de mensenmaatschappij.
Toch is er soms een weg.
Toch is er iets dat overleeft
en soms dan kan je even weg
omdat wie wil wel vleugels heeft,
al is het dan alleen maar om te dromen,
alleen maar om te dromen.
Lennaert Nijgh / Boudewijn de Groot
en wat jij schrijft, raakt mij weer – durf geeneens naar het lied te gaan luisteren omdat ik geen ‘zin’heb in nog dieper voelen nu, en een huilbui (ik hoor het al bijna als ik de tekst lees ;-)))
ik moest denken aan een interview met Wim Hof wat ik gisteren via uitzending gemist zag, of eigenlijk 24 uur met programma – Hij is autididact, heeft ‘alleen’LTS gedaan, diep verdriet van de zelfmoord van zijn vrouw en heeft zijn eigen manier gevonden om na oud kinder en baby trauma in zichzelf te landen en rust te vinden – hij is ook wel bekend geworden als the iceman en heeft bij velen een imago waar ze tegen aanschoppen. Ik hou van die man en eindelijk is zijn ademtechniek bewezen in het Radboud – het wijdt hier tever maar is behalve uiterst interessant vanwege verbetering van imuunsysteem en anti strees een ademhaling die ik nu dagelijks toepas. Waarom ik dit schrijf en aan hem moets denken is omdat hij een stuk over de pijnappelklier verteld die bij kinderen nog groot is en bij volwassenen gekrompen (en bij hem dus door de tchnieken die hij gebruikt waarschijnlijk evenredig groot is als bij kinderen – en de kamergenoot ik ben zijn naam even kwijt in die 24 uur onder andere zegt, je komt af en toe een beetje kinderachtig – en erg chaotisch – over en daarom nemen mensen je minder serieus , maar als je in je coach of begeleiders rol zit, dan geloof ik je helemaal en spreek je me ontzettend aan, maar denkelijk ou je meer bereik hebben met jouw kennis en methodes zeker nu die ook wetenschappelijk aangetoond zijn, als je wat (mijn woorden) zou oefenen om minder veel/chaotisch/kinderlijk te zijn. terwijl hij aan het einde ook zegt: Verander alsjeblieft nooit Wim. Ik hoop dat je gaat kijken omdat ik denk dat het je heel erg aan zou kunnen spreken – ik weet niet of het ook met ondertiteling kan – hij is zo begaan met de wereld en wil zo graag / gunt de wereld zo wat hij te bieden heeft om psychisch meer in balans te komen en lichamelijk sterker te worden – hij zegt er is zoveel onnodig lijden….
Thans God dat radboud sit onderzoek heeft gedaan want nu wordt hij overal uitgenodigd dus denkelijk krijgt een en ander wle momentum – nou zo zit ik inene op mijn schrijfstoel terwijl jij misschien al enorme jeuk kreeg na mijn tweede zin ;-))
Dank voor je post
xcarolien
mooi, ontroerend, om te lezen en te voelen als grote jongen.