gesprek met mij

Hoi Jacob Jan

Hoi

Wat ben je aan het doen?

Kijken of ik met jou in gesprek kan komen.

Altijd

Vind je het goed dat ik dit op mijn blog zet?

Ik denk dat je die vraag moet omdraaien: durf je het zelf?

Eh, ja. Denk ik.

Okee. Wat wil je weten?

Het is meer dat ik zoek naar inspiratie. Ik ben een beetje leeg geschreven. Nu kan ik wel een dag over slaan, maar ik kan ook kijken wat dit op levert.

Dus je weet nog niet waar dit heen gaat?

Nee, ik had gehoopt dat jij het wist.

Je weet dat het zo niet werkt. Maar maak je niet ongerust, ons samenspel levert vast iets op. Laat het eerst maar eens los, dat idee dat dit ergens heen moet gaan.

. . .

Vertrouw op dat wat er is. Dat is toch wat je zelf zegt? Dat is toch waar jij straks mee aan de slag gaat?

Ja, maar dat heb ik van jou. Ik moet eerlijk bekennen dat ik daar lang niet altijd op durf te vertrouwen.

Laten we daar nog eens naar kijken dan.

Ik wil straks wel waarde bieden, niet onvoorbereid ergens op af gaan.

Woah. Denkfout eerste klas dit!

Hoezo?

Vertrouwen op wat er is, houdt niet in dat je niks hoeft voor te bereiden. Het betekent niet dat jij zo maar ergens op goed geluk ergens in kan duiken.

En net zei je nog dat ik het los moest laten.

Daar heb jij dus nog iets te leren: over loslaten en vasthouden. Ik geef je vast een tip. Laat dit nu los. Ik beloof dat je aan het eind van de week weet wat het is dat je vast moet houden. En als je zin hebt maak je daar maar een mooie levensles van. Of niet.