Geen woorden maar beelden

Nou ja, een paar woorden dan. Woorden over die beelden.

Daar kruip ik deze dagen mee weg. Lekker in de zon. Met dit boek.

 

Een boek van een schilder over een schilder. Geen kunsthistorische uitleg, maar een liefhebber, die zelf schilder is, en daardoor de beeldtaal uit kan leggen. En vooral: hij vertelt waarom hij die schilderijen zo mooi vindt.

Ik houd van mensen die ergens van houden. Omdat het zo aanstekelijk is. Omdat je er van leert om te houden van.

Waarom Bruegel?

Omdat ik als kind al overdonderd was door de Jagers in de Sneeuw.

Dit is voor mij het ultieme wintergevoel. (Volgens mij hadden we er een puzzel van, maar dat durf ik niet met zekerheid te zeggen.)

Ach, ik hoef niks uit te leggen. Kijk zelf maar hoe mooi:

 

En de details.

Want het schilderij is groot.

 

 

Daarom wil ik ooit een keer naar Wenen. Want daar hangt het. In een zaal met andere Breugels. In al hun grootsheid. Wat zal ik daar overdonderd worden.

Nu donder ik me zelf over. In het klein. In de zon, met dit boek.

Woord en beeld.

Genieten.

Oh, als je het te vroeg vindt voor winter, heb ik een herfst voor je.

 

 

 

 

Hier is een link naar meer schilderijen.