Als ik niet orden.
Raar woord, ordenen.
Als ik niet orden, krijg je zo’n blogpost als dit.
Dus orden ik, meestal dan. Voor jou.
For you, for you I came for you, Bruce Springsteen, en hier schrijf ik hoe mooi die Elpee is.
Dat heb ik dus heel vaak, dat ik bij een flard tekst een liedje hoor. Al luister ik al zo’n 5 jaar niet meer naar muziek.
Ik bedacht dat (dat van die liedjes) toen ik een vlammend blog wilde schrijven. Daar zat een mooie wending in. Kantelpunt van dat blog zouden de woorden EN TOCH worden.
En toen kreeg ik de associatie met: en toch en toch en toch…al die tien geboden…
Dat is uit een show van Seth Gaaikema. (Als ik Google kom ik godbetert bij het seniorenplaza uit!) Ik zag die show als kind. Het enige dat ik nog weet is dat de Blue Diamonds meedededen, bijzonder, want heel beroemd, alleen had ik nog nooit van ze gehoord. En dat hij zo’n idioot dunne microfoon had, en dat hij die zo ielig vasthield, tussen zijn vingers (Nee ik had daar geen bijgedachten bij, ik vond het gewoon raar om te zien).
En dat liedje dus.
Ik kan nog wat meer over die Gaaikema vertellen, datti ontzettend goed met tekst was (My Fair Lady vertaald) maar niet zo goed op het podium, en dat ik dat soms ook van mezelf denk. Tenminste voor wat betreft de verhouding tussen die twee. Ik zou me qua tekstschrijven niet durven meten met Seth.
Dit soort associaties moet ik uit mijn blogs ordenen, anders wordt het een onleesbare zooi. En als ik ze dan toch wil bloggen, zet ik ze in een hink-stap-sprong-blog.
Maar ja, dat lukte bij dit blog niet, omdat ik dan bij de stap al zou stoppen, en daar sta jij als lezer dan. Met je ene been ver voor je andere, een beetje te wankelen op een sprong die niet meer komt.
En toen dacht ik, ik schrijf dat hele blog (dat over die associaties dus) gewoon niet. Eén los ideetje is niet genoeg om een heel blog aan op te hangen. (En dat vlammende blog moet ik misschien ook maar niet schrijven)
En direct daarop dacht ik: JUIST WEL!
Niet alleen omdat dit mijn blog is, maar ook omdat ik soms wat kriegel word van al die mooie blogs.
Daar kan ik best jaloers op zijn, op die mooie blogs. Die zo lekker lopen, met van die catchy tussenzinnetjes, en dan heel mooi toewerken naar het punt dat gemaakt wordt, met een prachtige uitsmijter. En dan ook nog persoonlijk (anders lees ik ze niet).
EN TOCH
en toch en toch en toch
Soms wordt het me wel eens te veel, die blogs.
Soms denk ik wel eens dat wat aanrotzooien leuker is. Dat die kleine gedachten wat meer aandacht verdienen.
Daarom vind ik het niet zo heel erg, als je hier en daar de weg krijt raakt, of zelfs af haakt, op mijn blog.
Leuk als je tot hier bent gekomen. Fijn om te weten dat mensen zijn met geduld voor gekke kronkels.
Oppositioneel, hè 😉
Ben het nog met je eens ook.
Alleen die koppen. Die nodigen niet uit tot lezen, JJ.
‘En toch’, wat zegt dat nou?
🙂
ja, je hebt gelijk, ga wat proberen (blijft zwakke plek)
(voor wie dit niet snapt, titel was eerst alleen maar: “En toch” )
Doen zoals het hoort, met tussenkopjes en een pakkende titel, ik kan dat niet (of ik wil het niet). Maar ik weet niet goed waarom. Ik denk omdat het gros bezig is goeie creativiteit in een niet helemaal passend (of eigen) keurslijf te persen. Omdat het maar voor een paar (goede) bloggers wel werkt wil het niet zeggen dat het voor iedereen werkt. Zoiets.
Wat niet wil zeggen dat ik alle ‘aanmodder’-blogs goed vind. Ook hier geldt dat het bij de ene blogger veel beter past dan bij de ander (die misschien ook weer bezig is om dit uit te proberen omdat het bij anderen werkt).
Over associaties gesproken, ik bleef hangen bij ‘krijt raakt’ in je een na laatste zin en stond opeens met mijn vader aan een biljarttafel in een rokerig café. Hij was een goed biljarter en ik niet. Maar hij vond het geweldig wanneer ik (gespeend van enige biljartkennis) dingen probeerde waarvan hij zich afvroeg hoe ik er bij kwam. De uitvoering was vervolgens belabberd (vandaar de associatie met krijt raken) echter de poging om buiten de gebaande paden te biljarten bleef hij aanmoedigen.
ik laat hem er in staan de typfout.
als een typfout al zo’n mooie associatie op roept..
dan zou je bijna expres zo gaan bloggen, maar ja. dat werkt dan ook weer niet.
Een titel zoals ‘ en toch’ intrigeert mij juist! Ik wil weten ‘ wat en toch, over welke tegenstelling gaat dit, wat wordt hier verworpen?’ Voor mij een mooie kop dus en ik ben gek op kronkels.