Een echte Voerman?

Schilderij van Voerman jr. , mijn grootvader. Deze is voor Dion, mijn zoon. De spoeling wordt per generatie dunner, natuurlijk. De echte ‘affe’ schilderijen zijn slecht vertegenwoordigd in de familie. En dat vind ik niet erg. Dat onaffe, de studies hebben hun charme.

Dion’s slaapkamer is ook mijn werkkamer nu. Dus heb ik dit uitzicht. Ik zet hem in mijn header. Want dit is mijn  kantoor nu.

Kunstenaars, zijn het, de Voermannen. Mijn vader was revalidatiearts, en zelfs directeur van een kinderrevalidatiecentrum. Maar volgens mij was hij ook een kunstenaar. Iemand die de kunst verstond om door de handicap heen het kind te zien. Dat hij voor collega’s niet altijd makkelijk was, past ook in dat plaatje. Wel altijd diep verbonden met de ander. Maar misschien is dat mijn romantische beeld.

Mijn moeder zou zich veel zorgen hebben gemaakt om mijn stap. Mijn vader zou zacht gezegd hebben :”ik vind je dapper, lieve  jongen.”