Als je me vraagt naar de kinderen van de Vallei,
heb ik het over het meisje dat . . .
en de jongen die . . .
In eerste instantie ben ik geneigd om ze te beschrijven aan de hand van de dingen die ik bij ze bewonder.
Dat kan ik namelijk goed, bewonderen.
Maar dan doe ik ze tekort.
Want ze zijn zo veel meer.
Ze zijn hun dromen, ze zijn hun prachtige onhandigheid, ze zijn hun dappere pogingen in de dingen waar ze helemaal niet goed in zijn, ze zijn hun twijfel en hun aarzeling, ze zijn hun halsoverkop-oeps-sorry, ze zijn hun tomeloze energie en fantasie.
En ze zijn nog duizend dingen meer die ik niet eens kan zien.
Jij ook.
Jij bent zo veel meer dan de dingen waar je goed in bent.
Ga dáár nou eens een elevator pitch van maken. Het hoeft niet kort, ik zet die lift wel even op de noodrem.
Zo is het maar net!
Heerlijk voorbeeld van vertragen, elkaar gewoon vertellen wie je bent, waar je zoekend in bent, waar je blij van wordt. Daar neem je de tijd voor. Thanks, ik neem het mee de dag in…
Weer fijne inspiratie om het weekend mee in te gaan! Dank je wel Jacob Jan.