Ik heb het druk.
En dat is fijn. Want de “ik-doe-niet-genoeg” knaagde twee jaar lang.
Dat was al beter dan de “ik-doe-niet-waar-ik-bedoeld-voor-ben-knaag” van de jaren daarvoor, maar toch.
En nu knaagt er niks. Daar is ook helemaal geen tijd voor. Ik slok bijna elk moment op.
Maar ik mis de mijmer.
Dus was het erg fijn om in Zeeland te zijn.
Ik vind mijn nieuwe ritme wel weer.
Want ik heb het wel druk, maar ik ben niet druk.
Ik ben wel vol.
Nu nog vertrouwen dat ik de goede vorm vind, om het er weer uit te laten stromen.
Herkenbaar! Druk maar ik-doe-niet-genoeg verandert langzaam in druk-maar-niet-vol en dat is een groot geschenk!
Wat mooi dat het zo gaat bij jou!
Bij mij blijft het nog hard werken om zo ver te komen….
ik moet het ritme nog zoeken hoor. Mijn mijmermomenten gaan nu soms nog op aan van alles regelen.
niks mis met die titel