Doorbreken van vooroordelen, daar houd ik van.

Vooral als het bij mezelf gebeurd.

Mijn wereld word er groter door.

Ik keek net het laatste stukje DWDD. En daar zat Louis van Gaal.

Ik heb moeten Googelen of ik het goed had. Ik heb namelijk helemaal niets met voetbal. Dus ik wist dat eerlijk waar niet helemaal zeker.

Hij zat er om over spierziekten te praten, over wat hij daar voor deed. Maar gek genoeg was dat het niet waar hij me mee verraste.

Dat was toen hij over voetbal ging praten.

Allereerst gaf hij een prachtig antwoord op de vraag van Matthijs of voetbal niet een beetje in het niets verdween, vergeleken bij spierziekten. Van Gaal merkte terecht op dat je die twee grootheden niet met elkaar kunt vergelijken.

En toen begon hij ter vertellen over een prachtige goal. Nederland maakte een goal vanuit balbezit. Hij gebruikte nog wat termen die ik niet ken, maar zelfs als buitenstaander begrijp ik wat hij bedoelde.

Geen ‘gestolen goal’, geen mooi gebruik maken van een plotselinge kans, maar een goed opgebouwd goal. Een aanvalsplan, dat zo goed uitgevoerd wordt dat de beloning een goal is.

Ik hoorde het, maar vooral, zag het hem vertellen.

En ik wilde het zien.

Ik.

Was nieuwsgierig geworden naar voetbal. Ik wilde die goal zien.

Wat mooi, om je eigen grenzen over te stappen. En opeens te snappen waarom zo’n spelletje mooi kan zijn.

En nee, ik ga nu niet opeens voetbalwedstrijden kijken.

Zo, is het wel even genoeg, maar toch . . .