De rust en de kracht vinden in de zachte bries

lichteninhangen

Een voorstelling met drempels, en onverwachte momenten in de aanloop.

Eerste verrassing: Ik speel in de grote zaal (300 stoelen) in plaats van de kleine (35 stoelen).

Dat ervaar ik direct als een cadeautje. (dat er een heel klein hoopje publiek zit in die ruime jas, vind ik minder erg)

Een mooie vloer. Als ik daar loop zakt mijn spanning weg (Ja, die had zich toch weer aangemeld, die spanning.)

Maar dan lees ik in de mail dat mijn schrijftolk er niet bij kan zijn. Vanwege familieomstandigheden. En terecht. Daar moet ze zijn. Dat is belangrijker dan welk theater ook.

Goed.

En nu.

Ik doe wat pogingen om schrijftolken te benaderen, maar het is te laat. Geen schrijftolk.

Ik word weer rustig. Ik ga gewoon mijn theater beginnen met uitleggen. Vragen of de ringleiding voldoende compenseert. En dan pas echt starten. Dat kan. Vierde wand herstelt zich wel weer.

Intussen verder met het licht. Want al eerder deze week werd duidelijk dat mijn lichtontwerper (Bob de Roos) er niet bij kon zijn. Hij heeft alle instructies doorgemaild naar Selwyn, de technicus van het theater.

Die is hard aan de slag met inhangen van de lampen. Maar dan moeten we de licht-doorloop doen. En omdat ik de technische termen niet ken, en zelfs niet precies meer weet wanneer welk licht aan moet, is het nog flink puzzelen. Daarbij moet ik steeds vragen, “is dit paars?” Want ik ben kleurenblind.

In kikker deden de techneuten en Bob het samen, en eigenlijk hoefde ik alleen te zeggen of het goed was. Ik had ook geen tijd om me daar beter in te verdiepen, want ik moest ook nog een repetitie met de tolken doen. Maar nu wreekt zich dat ik te weinig kans heb gehad om me te verdiepen in de techniek. Het blijft natuurlijk mijn verantwoordelijkheid.

Goede les.

Bij deze nog een keer bedankt Bob en Selwyn, want uiteindelijk hebben jullie er weer een mooi plaatje van gemaakt.

Maar de stress, die helemaal weg was, begint een beetje terug te komen.

Iets in mij wil even wegkruipen.

Net als Elia.

Ja hoor eens, wel bij de les blijven. Het is zondag, en dan doe ik een preek. Vandaar de Elia.

Elia is een ouderwetse profeet. Zo eentje die met God praat. Zo eentje die met heuse wonderen werkt.

Maar als het allemaal niet lekker gaat, kruipt hij weg in een grot. (Ja bijbelkenner, eerst een struik, maar uiteindelijk beland hij in een grot).

Hij wil er mee ophouden. Maar dan vraagt God. “Elia, wat doe je hier?”

En op die roep komt Elia naar buiten.

Dat stuk waar God langs komt is poëtisch, en veelzeggend.

En daar kwam de HEER voorbij. Er ging een grote, krachtige windvlaag voor de HEER uit, die de bergen spleet en de rotsen aan stukken sloeg, maar de HEER bevond zich niet in die windvlaag. Na de windvlaag kwam er een aardbeving, maar de HEER bevond zich niet in die aardbeving. Na de aardbeving was er vuur, maar de HEER bevond zich niet in dat vuur. Na het vuur klonk het gefluister van een zachte bries. Toen Elia dat hoorde, sloeg hij zijn mantel voor zijn gezicht. Hij kwam naar buiten en ging in de opening van de grot staan, en daar klonk een stem die tot hem sprak: ‘Elia, wat doe je hier?’

Zo was het bij mij ook.

Geen grootse dappere beslissing om alle tegenslag tegemoet te treden met strijdlust.

Geen donderend besef dat ik mijn verantwoordelijkheid moest pakken.

Geen vuur van binnen dat van binnen brandde om mijn beste beentje voor te zetten.

Gewoon een hele kalme beslissing om het te gaan doen.

Zoals het nu is.

Een beslissing om straks het publiek uit te leggen waarom er geen schrijftolk is, en om ze te vragen wat ze nodig hebben.

En het werkte.

Ik heb weer lekker gespeeld. Sommige dingen beter gedaan dan in Utrecht. Andere dingen iets minder. Maar ik heb alles gegeven, en ik was er weer zelf bij. Het was goed.

En dan achteraf nóg een les. Ook een waar ik niet meer van in paniek raak, maar die ik wel mee neem.

De batterij van mijn microfoon was leeg, ruim 10 minuten voor het einde.

Les 1. elke voorstelling een nieuwe batterij.

Les 2. vanaf nu, mag publiek een gil geven bij haperende techniek. Ik ga dat zeggen. Ik kan die onderbreking opnemen in mij  spel. Het leven is theater, toch?

 

 

 

13 thoughts on “De rust en de kracht vinden in de zachte bries”

  1. Mooi om te lezen hoe je steeds beter weet om te gaan met de altijd wisselende omstandigheden. Er spreekt veel vertrouwen uit voor je eigen kracht en je improvisatietalent.

  2. Wat knap om al die dingen in rust op te kunenn lossen en toch jezelf te blijven.
    En nog knapper om ze te analyseren en te delen!
    Er zal iedere keer vast iets zijn (klein of groot) en met zo’n basis zul je ze altijd op kunnen lossen. Wat een verworvenheid!

  3. Mooi proces en ik denk dat je geen zorgen hoeft te maken. Als ik het zo lees heeft je publiek genoten en dat is voor een artiest het belangrijkste… Als de basis – de tekst – goed in je hoofd zit, kun je veel aan. Dat bewijst dit verhaal maar weer eens. Verder: ga zo door. Elke drempel over helpt je weer verder aan kennis en ervaring voor de toekomst…

  4. Jacob Jan, mooi om te zien, te lezen, mee te maken, hoe je eigen stilte (doofheid), je meer en meer geopend heeft. Je durft, je waagt, je doet, je deelt. Je leeft, door te geven, wat je hebt geleerd. Mooi gedeelte ook uit die oude Bijbel gekozen voor je wekelijkse ‘preek’, ik heb aan deze episode de naam van mijn weblog ontleend. God is niet in de stormwind, de aardbeving of het vuur, maar in het fluisteren van een zachte stilte. In tederheid en zachtheid, rust en vertrouwen. Verborgen voor het oog, maar wel met zichtbaar nagelaten voetstappen in het zand van eeuwen en de kleuren van de natuur, in het licht van de dag, in de sterren van de nacht.
    Moge jij ook vervuld worden met die rijke stilte, die woorden te boven gaat. En mag jij woorden blijven vinden van waarde, om te delen, om te duiden, om te wijzen, om te bouwen …

Laat een reactie achter op Hendrik-Jan Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.