In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Het was in het begin bij God. Alles is erdoor ontstaan en zonder dit is niets ontstaan van wat bestaat.
De bijbel heeft zijn eigen mystiek, zijn eigen taal en zijn eigen codes.
De taal van de bijbel is bijzonder. Ik moet er aan wennen. Soms een hele droge opsomming van gebeurtenissen, dan weer zeer breedvoerig met veel herhalingen.
En soms lijkt die taal op een bezwering.
Zoals het begin van het evangelie van Johannes.
Ik houd van die eerste zin.
In het begin was het woord.
En dan zegt Johannes dat het woord bij God was, en direct daarop verandert hij dit weer. Het was niet bij God, nee, het was God.
Weet je nog dat je als kind je afvroeg waar het heelal begon?
Dit is een antwoord.
Het was in het begin bij God.
Niet een antwoord in de zin van “klaar, nu weten we het. Stop maar met zoeken.”
Nee, een antwoord als een poging om te raken aan iets dat ons begrip te boven gaat.
Als een dichter die woorden zoekt waarmee hij om en gevoel heen kan dansen dat niet te beschrijven is. Een dans waar jij als lezer in mee kunt gaan, en zo even kunt voelen wat niet gezegd kan worden.
Niet te beschrijven.
Wel op te roepen.
Dat doet deze tekst.
Oproepen van dat gevoel dat je krijgt wanneer je beseft hoe groot het alles is, waar jij een onderdeel van bent.
“Alles is er door ontstaan”, maar dat zegt nog niet genoeg. Het moet nog een keer gezegd, vanuit het ongerijmde, om hermetisch te kunnen zijn. Want we hebben het niet voor niets over alles. “en zonder dit is niets ontstaan van wat bestaat.”
Het woord.
Zo machteloos, en zo machtig.
Alles is er door ontstaan.